اگه دوست داشتی منو با نام . و نظر بده تا با هر اسمی که خواستی لینکت کنم. فقط نظر یادت نره . با من که شکسته ام کمی راه بیا. بالی بگشا و گاه و بی گاه بیا. آزرده مشو بیا گناه از من بود. گفتم که مقصرم تو کوتاه بیا. به پروفایلم یه سر بزن. طلب عشق زهر بی سر و پایی نکنیم. یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم. گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم. پر پروانه شکستن هنر انسان نیست. گر شکستیم زغفلت من و مایی نکنیم. یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم. زهر بی سر و پایی نکنیم.

به شعرهای رضابروسان علاقه عجیبی داشت با شعراش نفس می کشید همیشه می گفت حس می کنم. هزار سال در کنار بروسان زندگی کرده ام. می گفتم سپهر جان بابا این دلتنگ های تو که تموم شدنی نیستند فکری به حال دلت کن. دلم را در روزنامه می پیچم. که با حروفی درشت رد شده است. در یک روزنامه ی محلی.

وقتیکه از دست خدا هم کاری بر نمی آید. وقتی دلم به درد میاد و کسی نیست به حرفهایم گوش کند. وقتی تمام غمهای عالم در دلم نشسته است. وقتی احساس میکنم دردمندترین انسان عالمم. وقتی تمام عزیزانم با من غریبه می شوند. و کسی نیست که حرمت اشکهای نیمه شبم را حفظ کند. وقتی تمام عالم را قفس می بینم. بی اختیار از کنار آدمهایی که دوستشان دارم. تنها باید دست کشید و رفت. به احترام قلبی که گم شد و در حسرت یک.

همه رو دوست دارم! دوست بدار تا دوستت بدارم. ه کعبه گفتم تو از خاکی منم خاکم. اینم حرف دل یه رهگذر.

دلنوشته های یک لولی بی غش. بعد از مدتها پست هاى گذشته ام را مرور کردم. لپ هايم قرمز شد و حالم دگرگون. ما آدم ها چقدر عوض مى شويم. من ديگر من نيستم! و اين مى تواند يک سوال يا يک انرژى براى حرکت و يا يأسى بزرگ باشد براى ديگر نبودن. اما آدمى مختار است اختيار دارد که به جبرها تن دهد يا نه. اين تنها اختيار آدم هاست و بزرگترين موهبت اين زندگى. نوشته شده در Thu 15 May 2014. نوشته شده در Wed 23 Jan 2013. ببخشای تا بذر محبت بکارم.