آخرشم وبلاگ یه چیز دیگه ست! بعد از کلی غوطه ور شدن در دنیاهای مجازی مختلف و شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای ارتباطی باز هم تصمیم گرفته ام که با وبلاگ مانوس شوم. تجربه های زیاد این مدت از زندگی به من فهمانده وبلاگ بستر بسیار مناسب تر و مامنی ایمن تر و بی دردسرتر از بسیاری از این شبکه های اجتماعی است و باید نگهش دارم. به امید خدا و پس از یک وقفه ی بسیار طولانی باز هم از زندگی خواهم نوشت. اما پسرک خوش روزی بود.

عشق مامان سونیا و بابا احمد. سارینا جونم شاگردممتاز مدرسه شده.

شال و کلاه کن آسمون خیسه چترتو وا کن گریه بارونه حال و هوای برگ ریزون چشمامو پاییزم نمیدونه. پروانه هام وقتی که میسوختن تقدیرتو دوختن به تقدیرم هر وقت دلت میگیره میسوزم هر وقت دلت. میسوزه میمیرم خیلی دلم گیره خیلی گرفتارم دوست داشتنت خوبه خیلی دوستت دارم محبوب من. چشمات به من میگن روز جدایی خیلی نزدیکه میری نمیدونی که دور از تو دنیام چقدر غمگین و تاریکه.

تا همه بدانند بی ت. م می گوید چه ناشیانه تمرین می کنی هر لحظه. هم مآل تو ! ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺗﻮ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﻦ. ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ. ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﻮﺭ ﺩﻟﺖ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑیا. وﻗﺘ ﯽ ﯾ ﻪ زל.