وبی گمان زندگی چیزی کم داشت اگر دیوانگی چاشنی آن نبود. اوووووه چقدر دارم غر می زنم.

گاه حجم یک کلاغ کنتراست یک تابلو را حفظ میکند. زمستون خدا سرده دمش گرم. گوشه ای از اخلاقیات من. نمی کنم نصف نصف چیزی که مال منه. گول دنیا رو مخور! ماهیان شهر ما از کوسه ها وحشی ترند.

از چیزهای کوچیک که برام خیلی مهمه! گاهی وقتا تو یه لحظه همه خوبیها از دست میره. دیشب اسم من و همسرم تو کاراوان مکه دانشجوی در اومد و خیلی اتفاق خاص و خوشحال کننده ای بود. امروز پنجشنه است و یه روز برفی دیگه و من الان دارم از پشت سیستم خونه پدریم این نوشته رو می نویسم به یاد چند سال قبل که خیلی چیزها از همین کامپیوتر شروع شد! .

دست نوشته های یک پسر بیست ساله. مثل سیگار بعد از چای. از دره ای به کام مرگ. به هر تخته سنگی چنگ میزنی. اما دستانی برای بالا کشیدنت دراز نیست. و پاهایی سقوطت را لگد میزند. آخرین سنگ را با چنگ گرفته ام. معلق میان زمین و هوا. به این سو و آن سو میروم. و به آسمان آخرین نگاه را میدوزم. به قعر فرو افتادن خیره میشوم.

کلا همه چی ولی کوتاه و مختصر. خواستم به عرض برسونم که اینجانب تا اطلاع ثانوی زنده هستم و قصد زنده ماندن را دارم. انشاءاله خدا هم همین را بخواهد.