بعضيها بيشتر از من و تو قدر شبهاي قدر را ميدانند. بهتر از این همسرم هرگز نباشد همسری. توی دعوا می زند فوری خودش را به کری. صبح چون از خانه بیرون می روم در دست من. می دهد یک لیستی گوید تو آن را می خری. می نویسید توی کاغذ هرچه می خواهد دلش. گر بپرسم با چه پولی من کنم اکنون خرید. او همین طوری دهد به من جوابی سرسری. گر بخواهم جنس قسطی از مغازه آورم. صاحبش گوید ندارم من حساب دفتری.

دوباره تو را گم کرده ام . میان آشفته بازار افکار مبهمم. توی کوچه های بی عبور پاییزی. را شانه های بی انتهایت. را منتظر نشسته ام . اين روزها انگار باد به گوش.

پ ر ا ز خ آلی. ن بای د ه رگ ز به م عج زه ا میدوار باشے. پ س ب هت ر ا ست روے ا ت فاق هآے واق عے ح ساب ک نے . ه ر آش غآل ے ا رز ش. و ق ت گ ذآش ت ט ن בاره. راهﮯ را که ما آمده ایم. ا ز ا بتدا ویرا. ت ا هیچ کس به اینجایﮯ که ما رسیدیم. تا 10 بیشت ر بلد نیس بشمره. را ثانیه به ثانیه محتاج م . ای ن روزه ا .

ف ری اد ب ے ص دا. میشود پشت سنگینی یک بغض . حرفهایت مانند سنگ میان گلوله برفیست! به نظر شوخی میکنی اما. امشب دلم هوای تو را کرده است. مشق هر شبم شده است. غبار تیره تسکینی بر حضور وهن.

خدایا تو این گرونی کی ازت توقع داشت. وقتی خدا از پشت دستهایش را روی. چشمانم گذاشت از لای انگشتانش. آنقدر محو دیدن دنیا شدم که فراموش. کردم منتظر است نامش را صدا کنم. کسی می آید از یک راه دور آهسته آهسته. شبی هم می کند زینجا عبور آهسته آهسته. غبار غربت از رخسار غمگین دور می سازد. و ما را می کند غرق سرور آهسته آهسته. دل دریایی ما را به دریا می برد روزی.

ذهن من خالیست از هر دغدغه. خالیست از فریادهای گنگ و نامفهوم. آسمان خالیست از ستاره های سرگردان. خانه ام خالیست بی تو! خالی ات تنهاییم را بیشتر کرد. بی تو هیچ پرنده ای پرواز نمیکند. بی تو دلها مرده است. پای در این خانه نباید گذاشت. خانه ای است که درد عشق نافرجامی را کشیده.

و من مخاطب تنهای بادهای جهانم. و رودهای جهان رمز پاک محو شدن را. و من مفسر گنجشکهای دره گنگم. و گوشواره عرفان نشان تبت را. برای گوش بی آذین دختران بنارس. کنار جاده سرنات شرح داده ام. به دوش من بگذار ای سرود صبح وداها. و ای تمام درختان زیت خاک فلسطین. در باغ بی برگی زادم. و در ثروت فقر غنی گشتم.