بازم خیابون و من و شب دو تا دست توی جیب بزرگ ولی برا من کوچیک.

خنده بر لب میزنم تا کس نداند راز من ورنه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت. بازم یه حس جدید دیگه! بعد مادر شدن حالا احساس ازادی از این زندگی رو میخوام تجربه کنم. بعد از این همه مدت اومدم بگم که. حس خیلی خوبی دارم حسی که فقط یه زن میتونه اونو درک بکنه. خیلی لذت بخش که یه موجود زنده درونت رشد کنه. خنده بر لبانم زیادیست و هیچکس غوغای دلم را نمیداند.

سلامی دوباره از پس روزها. يوسف آباد خيابان شصت و ششم. مونولوگ ديوانه ها شنيدن ندارد. آسمون فيروزه اي زندگي من. بدبختي هاي يك زن چاق. يه دل خاكي با كلي پاكي. نوشته های یک زن متاهل ارام. من و روزهاي زندگيم- مريم جون. بالا رفتن سن حتمی است. استکان استکان چای را به سلامتی نفس کشیدنت بنوش. نه از دست دادن معشوق است.

یادداشتهای خصوصی یک مرد مطلقه روانی. حال جاي بحث زياد است و قطعا چنين پست كوتاهي مجال تحليل بيشتر را نخواهد داشت و منهم بي هيچ بحثي به همين اندازه بسنده ميكنم . و اما از حال و روزمان بگويم كه بر حسب اطاعت امر كليه دوستان غرض اصلي از نوشتن اين پست بود.

دلم از همه ی آدمای بی وفای دنیا گرفته . عاشق خدا و هرچیزی ک رنگ خدا داره. از همه ی شما ک افتخار دادید چند لحظه ای رو اینجا بگذرونید واقعا ممنونم . با همین نیمه ی معمولی ساده بساز. نیمه ی عاشق ترم را باد برد . من هنوز ندیده ام کسی رفتن را بلد باشد و بماند . تنها تر از همه منم. اومدم یه ذره با خودم تنها باشم. حرفای دل من و تو.