سکانس هایی از زندگی در وقت اضافه. دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند. رم دادن صید خود از آغاز غلط بود.

کو چيک تر که بودم. فکر مي کردم بارون اشک خداست. ولي مگه خدا هم گريه مي کنه چرا بايد دل خدا بگيره! دوست داشتم زير بارون قدم بزنم. تا بوي خدا رو حس کنم. اشک خدا را تو يه کاسه جمع کنم تا هر وقت دلم گرفت. کمي بنوشم تا پاک و آسماني شوم! آسمان که خاکستري مي شد دل منم ابري مي شد. حس ميکرم که آدما دل خدا رو شکستند. و يا از ياد خدا غافل شدند. همه مي گفتند باران رحمت خداست.

وقتی آوار را کنار میزنند با پیکر پاک این شهید روبرو میشوند که غرق در بوی گلاب است .

وبلاگی با آدرس مورد نظر پیدا نشد.

وبلاگی با آدرس مورد نظر پیدا نشد.