بغض گلویم را میفشارد و من از همه ی دوستانم دور مانده ام. من دور مانده ام یا آنها از من دور شده اند. در این دنیا همیشه تنها بوده ام. دیگر کسی پیدا نمیشود که با من گریه کند. که برای من گریه کند. حتی کسی حاضر نیست با من بخندد. من در گوشه ای از این دنیا. لااقل شب ها عروسک بغل میکردیم تا. دلم گرفته به اندازه وسعت تمام دلتنگی های عالم.

بعضی روزا فقط همه چی بده. نه که واقعا بد باشه هاااا. ما بعضی وقتا فقط بدیارو میبینیم. فکر میکنیم دنیا ففط همون بدیاس. گاهی اوقات دنیا فقط همون بدبختیاس. صبح که از خواب بیدار میشیم به یه روز بلند خسته کننده ی دیگه فک میکنیم. به جای اینکه شکر گذار باشیم از فرصت دیگه ای که در اختیارمون گذاشته شده تا بیشتر از قبل مهربونی کنیم و قشنگیای این دنیارو ببینیم. بدی هارو از هم دور کنیم.

زندگی شراب تلخی ست که همه ی ما محکوم به نوشیدن آنیم,پس مینوشیم به سلامتی دوستی. وقتی خسته ای بهش تکیه میکنی. وقتی غصه داری رو شونش گریه میکنی. وقتی شوخیت میگیره پرتش میکنی. وقتی سرت شلوغه از جلو دست و پا برش میداری. اما دیر یا زود دوباره بهش نیاز پیدا میکنی. مرسی ازهمه اونایی ب یادم بودن و. سه شنبه 9 دی1393 . یک جهان قاصدک ناز به راهت باشد. و خداوند شب و روز و تمام لحظات با همه قدرت خود پشت و پناهت باشد.

وقتی کودکند می خواهند برای مادرشان هدیه بخرند ولی پول ندارند .