نبودن هاي پي در پي. چون چيزي براي نوشتن ندارم! چون تمام ايدئولوژيم زير سوال رفته! چون ديگه به زندگي زياد اهميت نميدم! زياد براش وقت نميذارم! زياد بهش اهميت نميدم! ديگه حرفي براي گفتن ندارم! شايد گاهي فقط. فقط بهش پادزهر ميزنم! روزگار با تصوراتم خيلي متفاوت شده! ديگه خيلي فكر نميكنم كه بتونم بنويسم! فقط دلي زندگي ميكنم! هرچي دلم بگه . نشستم يه گوشه با يه زهر خند. كاري به كار اين دنيا و حقه هاش ندارم! گوشه نشین .

تورفتی بی آنکه به فکرغربت چشمان من باشی. برگشتم بازم به کلبه خودم. تو خودت را رنگ زدی.

چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را که کس آهوی وحشی را ازین خوشتر نمی گیرد. و امشب را فقط امشب. برای خاطر آن لحظه های درد. که من امشب برای حرمت عشقی. برایت قصه ها دارم .

تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق. که نامی خوش تر از اینت ندانم. وگر هر لحظه رنگی تازه گیری. به غیر از زهر شیرینت نخوانم. تو شیرینی که شور هستی از توست. شراب جام خورشیدی که جان را. نشاط از تو غم از تو مستی از توست .

آرامش اين روزهايم را مديون همين انتظاراتي هستم كه ديگر از كسي ندارم. دوستاي خوبي بوديم براي هم! امروز هرچي فكر كردم يادم نيومد! اما باعث شد ما يك سال از هم دور بيفتيم. حتي با هم توي يه رشته و دانشگاه قبول شديم اما من نرفتم. و اصراراش هنوز تو گوشمه. دليلم فقط اين بود كه نميخواستم دانشگاه آزاد برم. اما هنوزم دوستاي خوبي براي هم بوديم. و امسال بعد از 12 سال دوستي هدي. هيچي كم نيس اين روزا. يعني انگار قراره كه بيفته.