تنهایی مرا تو درک نخواهی کرد. سایه ام بر روی هیچ دیواری نیست. چشم دیدن مرا ندارد . از ه مان روز اول که آم دے. بوے رفت ن می دادے. مقداری به جا می ماند. دانه های قهوه در شیشه. و کمی درد در آدمی. سنگ بر سنگ خاطره بگذار. تا ببینیم این باد بیخبر.

تنی که می لرزد و. احساسی که می لغزد و. تویی که می گریی و. تو بیداری و این چنین با هوش. منم با رویا در این باغ زمستانی. و دو دو تای زندگانی. حضورت را قاب می کنم و به دیوار. باشد که با نگاه سپیدت. دیر گاهی است که باران نمی آید.

باید دید نزد ما چه مفهومی دارد! خدایش به دور باشد آنهایی که زنگ و اسمس از طرف شماره ناشناسی دارند. کافی است در پشت خط یا بواسط تایپ صفحه کیبورد یک سوال خیلی عجیب بپرسی! یی که از دهان و ذهن خارج می شود با خود سوءتفاهم سنگینی به همراه دارد. خلاصه امر شما حق نداری کسی را نشناسی. به هفت پشتت هم خواهی خندید.

شرق و غرب معنا ندارد. شاید یکی از دلایلی که باعث شد دوباره اینجا بنویسم مشکلی بود که بلاگفا پیدا کرد. و متاسفانه یکسال کامل نوشته هام از دست رفت. نوشته هایی که فقط در این دفترچه مجازی ثبت می شد و نه هیچ جای دیگه. برای تمام دوستان خوبم بهترین های خدا رو آرزو می کنم.