نه اینکه حرفی برای گفتن نباشد هست! نه در آرزوهایت حرفی از رویای با من بودن است. نه در روزهایت تلاش داشتنه همیشگی من! گمان مبر که همیشه در حوالی خوابهای تو بیدارم. گمان مبر که همیشه عاشقانه مینویسمو می خوانمت. عشق به زخم که برسد سکوت می شود. در این بغض های هر لحظه. در این دلتنگی های مدام. در این آشفتگی های دقایقم. با من از عشق چیزی بگو. شب رفتنت آرزو میکنم! به امشب به تقدیر من.

عشق از بین نمیره یا میمونه یا میشه نفرت. کابوساتون ترس های توی ناخودآگاهتون هستن. ترس هاتون کشنده نباشن . حتمن اون چیزی که باید باشه رو ارائه نمیدم. ته ته همه ی ناراحتیام به این فکر میکنم که . چه طوره ننویسم طبق معمول. نشسته بود توو سالن کنار شومینه. از وقتی اومده بودن همینجوری گرفته بود قیافه ش. ولی انگار خالی نشده بود.