Song sung blue, everybody knows one. فکر میکنم نوشتن تو جعبهی موسیقی دیگه کافی باشه. منم شاید برم یه جای دیگه برای نوشتن پیدا کنم شایدم فقط سکوت کنم. من و تو موضوعی هستیم. برای ترانههای گاه و بیگاه. Peter, Paul and Mary.

از این به بعد اینجام. این وبلاگ تا زمانی که پرشین بلاگ تصمیم بگیره ببندش همین جا می مونه. ظ توسط Mission Blue نظرات . In my field of paper flowers. Do you remember how you stepped into my life? Can you remember eight years ago? When I created you? When I gave life to you? When I spent every night with you while ten thousand butterflies were flying in my stomach? Do you remember me while I was waiting for you all day long? دیروز برای .

So, so you think you can tell Heaven from Hell. Can you tell a green field from a cold steel rail. A smile from a veil. Do you think you can tell. Did they get you to trade your heroes for ghosts. Hot air for a cool breeze. Did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage. How I wish, how I wish you were here.

میدونستم که باید به چیزای جدیدی برسم. بعد از اینکه رفتم چندتا آهنگ یادگرفتم که با سازم بزنم. و باعث بشم محض رضای خدا کمی در زمینه موسیقی باعث افتخار beloved بشم! الان چهارماهه میرم ورزش! کی باورش میشد بشه منو از خونه تکون داد! واقعنش چندان .

In my field of paper flowers. We are gone in a heartbeat. Here in the darkness Im safe,Im free. نامه هایی به تنها رفیقم . پاسخ به سوالات وبلاگ نویسان. آخرین وبلاگ های به روز شده. زندگی به سبک بیان! آیفون مدل 2018شان را ترجیح می دهند به دو دقیقه صحبت کردن درباره ی هوا و آن چنان سرگرم شمردن تعداد لایک ها و کامنت هایشان هستند که ستاره شمردن را کار بیهوده ای می دانند.