در خصوص بندر دلوار و ساحل نشینان خون گرم و دلنواز بخش ساحلی. چون قناعت پيشگان روح مكرم داشتن. جامه ي زيبا بر اندام شرف آراستن. غير لفظ آدمي معناي آدم داشتن. قطره ي اشكي به شبهاي عبادت ريختن. بر نگين گونه ها الماس شبنم داشتن. نيمشب ها گردشي مستانه در باغ نياز. پاكي عيسي گزيدن عطر مريم داشتن. با صفاي دل ستردن اشك بي تاب يتيم. در مقام كعبه چشمي هم به زمزم داشتن. تا برآيد عطر مستي از دل جام نشاط. در گلاب شادماني شربت غم داشتن. مهتر رمز بزرگي در بشر داني كه چيست. میوه ای از شجره طوبی.

گر از عشق سیدعلی بویی نبرده ای قدم به بزم عاشقانه ام مگذار. کانون بصیرت بسیج دانشجویی استان بوشهر. رهسپاريم با ولايت تا شهادت. من ایرانی ام آرمانم شهادت. سر خوش ز سبوی غم پنهانی خویشم. من شیشه دلتنگی دلهای غمینم. مهندسی معکوس 2سی ده تاخدا. وبگاه شخصی سید امیر حسین هاشمی الحسینی. طنز های خفن سیاسی- پاتوق بسیجیان ایران. از علی تا سید علی.

استاد سید محمدرضا هاشمی زاده. پایگاه مقاومت شهید محمد حیدری. یک روز بارانی در گزدراز. البته مثل بعضی از انسانها. شعری از دکتر محمدرضا سنگری. اللهم الرزقنا قبر شش گوشه. گوشه ای از شش گوشه ی توست .

ق اگ ه رفی ق ب اش ه. م ی دون ه چط ور دل. می ان د لت نگی. تا ب دان م که ه ست ی. ت مام د نی ام. را به شیشه ے عطرهآیم خوش کرده ا م. را برایم تداعے مے کنند. را شعر مے کنم! شعر م را نگاه مے کنے! که فقط تا ده.

بعد از این عشق به هر عشق جهان میخندم. هر که آرد سخن عشق به میان میخندم. من از آن روز که دلدارم رفت. به هوس بازی این بی خردان میخندم. روزی از عشق دلم سوخت که خاکستر شد. بعد از این سوز به هر سوز جهان میخندم. خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است. کارم از گریه گذشته به ان میخندم. درهای توبه هم اکنون بازه باز است! ﻣﻴﮕﻦ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﻫﺎﻱ جهنم. ﺗﻮﺵ ﭘﺮ ﺳﻮﺳﮏ ﺑﺎﻟﺪﺍﺭ ﮔﻨﺪﻩ ﺍﺱ. ﻓﻘﻂ ﺷﻴﺮ ﺁﺏ ﺟﻮﺵ ﺩﺍﺭﻩ. ﺷﻠﻨﮕﺸﻢ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺭﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ. درهای توبه هم اکنون بازه باز است! .

سروده های حسن جمال زاده بردخونی. اشعار محلی حسن جمال زاده. سینه ام تنگ آمد و فریاد کرد از بزرگان گذشته یاد کرد. یاد کرد از مردم این دشت وخاک و از کشاورزان نیکو نام و پاک. بلبلی دیدم ملول و هم مریض در میان این گلستان اشک ریز. بلبل افسرده ام دیوانه کرد سر زتا پای مرا ویرانه کرد. نزد من آمد سخن آغاز کرد ناگهان سوی وطن پرواز کرد. این وطن مانده زدور باستان هر درختش داره صدها داستان.

از روزی ک ه نامت. می کنم جمج مه ام. با ش کوه ت رین امپ رات وری. را آرزوست اگر آرامگاه اب دی. ت ولدم م ب ارک . ه رکس ی لای ق غ زل ع اش ق ان ه. این رو نوک پنجه بلند شدن ها رو. همان لحظه هایی تو یک عالمه م رد. و م ن یک عالمه زن. میان راز و نیاز های. یعنی پایان سر درد ها. بلند نشوی بروی یک وقت.