ترانه یعنی من وقتی عاشقانه دوستت دارم. تو هم شدی مثه همه که عاشقی برات کمه. دیگه برات فرق نداره تو قلب من پر از غمه. تو هم شدی مثه همه یه شیشه ی پر از ترک. وقتی دلی رو میشکنی میگی مهم نیست به درک. تو هم شدی مثه همه پر از تناقض و دروغ. همرنگ آدما شدی تاریک و سرد و بی فروغ. تو هم شدی مثه همه یه سایه یه مجسمه. نقاشی نگاه تو پر از خطوط مبهمه. تو هم شدی مثه همه تو رو به دنیا پس میدم. شکسته های قلبمو میبرم و نفس میدم. به وسعت جهان بزرگ شد.

هر گونه استفاده ,چاپ و انتشار مطالب این وبلاگ بدون اجازه ی نویسنده غیر مجاز می باشد. با من از دلتنگی هات حرف بزن. محمد حسین ملکیان - فراز. دل نوشته های قوی سپید. کانون شاعران و نویسندگان ورامین. سامانه ارسال و دریافت پیام کوتاه سفیر. با من از دلتنگی هات حرف بزن. بعد از مدت ها سلام و ترانه.

دلم برای نگاهت بهانه می گیرد. چه سرنوشت غریبی کلاغ هادارند. که نارسیده ترین های داستان باشی. حکایت دلبستگی ها و فراموشی خستگی ها. نوشته شده توسط الهام محمدی گهروئی در سه شنبه یازدهم فروردین ۱۳۹۴. البته این بارهم پسوند فامیلم قید نشده و آخرین باره که این مشکل پیش میاد.

پیش ساز تو من از سحر سخن دم نزنم! یا از سکوت خانه نشان مرا بگیر. یا بیش ازاین نکاهم و جان مرا بگیر. یا مثل عاشقانه ترین خاطراتمان. با دست های خود ضربان مرا بگیر. اقرار میکنم که تو را ساده باختم. تاوان این گناه گران مرا بگیر. هر نیمه شب کنار هیولای رفتنت. بیدار کن مرا و امان مرا بگیر. روزی درخت باور باغ تو بوده ام. با یک تبر شیوع خزان مرا بگیر. آری عزیز با همه مهربانی ات. این روزهای پرخفقان مرا بگیر. روز وداع میرسد آنروز هم بمان. بر روی شانه نعش روان مرا بگیر.

تفاوت مزه ی املت است. نوشته شده توسط بهمن مهرابی در سه شنبه بیست و هشتم بهمن 1393 ساعت موضوع لینک ثابت. روی دوپایش بند نمی شود. بگذار این ساز بر فرق خود بکوبد. بگذار من از این شعر بیرون بیافتم. هرچه می کنم این بغض. مو بر تنم سیخ میکند و خنده. که مثل بوسه هایت سالها است. قطار بالای سرش بجای فشنگ. پر از دود فشفشه ای است که نفسم را تنگ میکند. آنقدر که هرمز کمرت دیگر تنگ نیست. و آخر زبانم نقطه بگذارد.