مرد هم آدم است دیگر. و گاهی باید به پایش صبر کرد. امروز صبح شاهرخ جون یه ربعی زودتر از تایم نماز بیدارم کرد. منم ترسیدم فکر کردم اتفاقی افتاده. یهو یه صدای شاداااب شنیدم پشت تلفن که می گفت برو اینستاگرام اون پیجی که دوست داری عکسمون و گذاشتن! حالا منم کورمال کورمال رفتم دیدم و نیشم تا بناگوشم باز شد و کلا خواب از سرم پرید. ولی خوب همین چیزای ریزه میزه و گل گلی باعث می شن آدم روزش و خوب شروع کنه.

جعمه ست و و همه جا سوت و کوره انگار گرد مرده تو شهر پاشیدن! گوشیم رو میگیرم و بی هدف راه میفتم تو خیابون.

چند گیگ خاطره با طعم تمشک. بعد از چند دقیقه بحث منطقی و خیلی آروم زن و شوهری.

باد ورقهای شعرم را با خود برد. و خدایی که در این نزدیکی است. گرد بام و در من. برو آنجا که ترا منتظرند. عنوانش با همان کشتیهای همیشگی غرق شد. و اگر بی تابم,. و حالم خوش نیست,.

گر بر سر کوی دوست راهی دارم. در سایه لطف او پناهی دارم. غم نیست که راه رفت و آمد باز است. طاعت اگرم نیست گناهی دارم. پست ثابت و تنها پست نظر دهی. برم ببینم برای رفتن این شوک چه باید کرد. 1باور کن من طاقت سال های خشک را ندارم.