می دید به حال من و می گفت. دیریست که دلدار پیامی نفرستاد. ولی گسفند کوچولوی موسی نبود. ترسیده ام از گذر بی.

ترسم که مغز استخوان سوزد. چند روزی از این فصل خزان میگذرد. چند روز دیگه هم تولد منه. یکی از بهترین روزهای پاییز که من عاشقش هستم. نه بخاطر اینکه روز تولد من هستش واقعا عاشقشم. و تو اون روز تنها خواهم بود چون دور از خونه و خانواده هستم. تو یه شهر غریب موقع غروب یه غروب پاییزی تولدم رو جشن خواهم گرفت. ولی تنهای تنها هم نیسم چون یکی هست که هیچوقت تنهام نمیذاره.

1- حضرت رسول الله بهاء الله. 2- جناب حضرت مولانا یانیق یانان. 3- جناب حضرت مولانا الو یانان. 4- جناب حضرت مولاتنا گؤزل یانان. 5- جناب حضرت مولانا یاغیش یاغان.

سلام به همه ی دوستان خودم. یه معذرت خواهی میکنم به خاطر غیبت طولانیم ااما باز برگشتم امیدوارم بتونم وب رو مثل قبل پر بازدید کنم.

شاید باید در جایی دیگر به دنبالش بگردم. کوچه های غربت را یکی یکی گذرانده ام . چه شب هایی که در تاریکی های غربت به دنبال نوری گذرانده ام اما چشمانم در حسرت دیدن ذره ای نور خشک شده اند. از پنجره اتاقم باران را می نگرم که آهسته آهسته رد پاهایم را که به دنبال روزنه نوری بود با خود می شوید و می برد. دیگر نمی توانم ادامه دهم. ما همه همسفر و رهگذریم.

میلاد پادشاه ایران زمین مبارک باد. از رضا خواستهام تا شاید بگذارد که غلامش بشوم. تو از سرزمین داغ خبرها میآیی.

نقش پرده های نوازشگر ترا. در گستره سخت آشفتگی ها. به شمارش طپش ها نشستم. که چه عبث نشستم و نشستم. که مرگ غنچه ها را به آرامش. به لحظه های بی امان نبرد. حکایت ققنوس را تداعی میکرد و. عادتی به در ازای همه. رفتن ها و رفتن ها. که همش از تو یادگار. از همه دوستانم که این یکسال به من لطف داشتند و.