شمایی که مانده اید دراین عصر آهن و آه . واقعا یادش بخیر! اومدم همین رو بنویسم بر دیوار این متروکه و برم! من به یک خاطره دلخوش بودم. من به یک لحظه تبس م. به دمی نگاه آشناترین مردم. من به اندازۀ یک جرعه همآغوشی عشق. من به یک خاطره دلخوش بودم. من که پشت پا زده به عادت بودم. من به یک خاطره دلخوش بودم. من به اعجاز اشک! به درستی همین قاعده دلخوش بودم! شنبه ۱۲ شهریور ۱۳۹۰ توسط دریا پریشان.

پلی میان شما و عصر ارتباطات نوین. سلام به دوسان گل و بلبلی. شاخه گل سرخ زیبا را از ساقه اش چیده ای و در گلدان دستهایت نگاه داشته ای هر دم با عشق آبیاریش میکنی اما افسوس که گل ریشه و خاک میخواهد و دیگر در هیچ خاکی شکوفا نخواهد شد . هر گلی را دوست داشتی هرگز او را از خاک و ریشه اش جدا مکن او را با تمام خاک وجودش پذیرا باش .

علیرغم تمام لحظه های آشناییمان. تو را گم کرده ام امروز. تورا گم کرده ام امروز. گرفتار سکوتي سرد و سنگينند. که تا ديروز به عشقت مي درخشيدند. نمي دانم چه خواهد شد. کجا ماندي که من بي تو.

تنهایی که حالا کلی دوست خوب داره. شجاعت میخواهد وفادار احساسی باشی که میدانی شکست می دهد روزی نفس های. حالا نه تو مال منی . دعا کردم که تنها مال. شی تو تعبیر قشنگ فال. شی دعا کردم بدونی چشم براتم هنوز دلبسته بغض صداتم اگه بازم دل. ت با دیگرونه چشات دنبال از ما بهترونه بزار با یاد تو دلخوش بمونم فقط دلتنگیات با.

کاری ک یه صفحه ی سفید و یه خودکار باهات میکنه. صفحه ی جدید زندگی هم تو همین مایه هاس. قبل از اینکه روش خطی بکشی. شاید برگه هاش رو بکنی و مچاله ش کنی. حسه خوب صدای کنده شدنه کاغذه. میمون ها آدم شدن و آدما گرگ! موجودی ک چنگ میزنه ,. دلیل بر هار بودنش نیس! حداقل گاهی دوس داشنیه! آدما با گرگ درونشون زندگی میکنن. یا شایدم تو ققس میذارنش! خیلی ها حتی اونو میکشن. اما باش بازی نه! .

میون گریه هام همش گفتم تو رو دوست دارم . شاید که باورت نشه اما هنوز منتظرم. هنوز برای دیدنت روز و شبا رو میشمرم. گذشتم از دنیا ولی نشد که از تو بگذرم. عشقت تو قلب من نمرد هنوزم عاشق توئم. از بعد رفتنت همه روزا برام تکراری شد. غمها اومد سراغمو دریای دل طوفانی شد. بارها شکستمو ولی نشد فراموشت کنم. میون گریه هام همش گفتم تو رو دوست دارم. هنوزم منتظرم تا که بیایی . كدوم پنجشنبه تو مياي .

اون روزي كه هميشه ازش متنفر بودم بالاخره رسيد. هيچوقت فكر نميكردم اين روز به اين زوديا سر برسه. اما مثل اينكه روزگار دلش ميخواد من هميشه تنها باشم. من تا مدتي ديگه نيستم اگه عمري باقي بود شايد دوباره برگشتم وادامه دادم و اگر هم نه. توي اين مدت اخير همگي لطف ميكردين سر ميزدين اما اصلا نتونستم بيام سر بزنم و محبتاتونو جبران كنم. خيلي دلم ميخواست توي اين چند روز آخر بيشتر پيشتون باشم اما حيف نشد. كردم ازش خواهش ميكنم كه منو ببخشه.

چه زود 91 هم تموم شد رفتیم 92. من چقدر بزرگ شدم ولی هنوز همونم فکرم فرق نکرده فقط بزرگ شدم. همتون بزرگ شدین رفتین اما من که این وب رو فراموش نمیکنم. پشت قاب شیشه ی پنجره ای.