اینجامنو دردی که از گفتن هراسم هست. یکشنبه سی ام تیر 1392. طرحی توهمی از حضور تو. من با خودم مرور میکنم تورا. در آخرین بیت ترانه ام. سه شنبه بیست و هفتم فروردین 1392. در من افسردگی,گریستن یا انزوا نیست. همین که تو میروی دچ ا. در مغزم در حال رشد كردن است! شايد افكارم در حال رقصيد ن. هي عيد پارسال كه يكهو غيبش زدو مادرم گفت. كار گربه همسايه ست در مغزم ش. شايد هم مسكن هايي كه خورده ام. ت مانده اند كدام د. دم را تسكين دهند! پنجشنبه یکم فروردین 1392.

Bienvenue dans mon monde à moi,. Le monde au ciel azur,. Dans les profondeurs de la nuit je me cache.

شاید روزی بیاید که حال من هم خوب شود . آدم تو زندگی خودش ته می کشه.