هیچکی نمیتونه بفهمه که دلم از چی گرفته . هیچکی نمیدونه که چرا قلبم تا حالا یک دفه شکسته. یه نگاه کن به چشمای ترم. ببین از همه دیوونه ترم. کاش میدونستی چقدر میمیرم برات. دلم از همه دنیا فقط تو رو میخواد. با سلام به تمام دوستان عزیزم. نمیدونم چطور شروع کنم اما امروز یه روز خیلی عزیزه برای من خیلی . امروز روزیه که کسی که تمام آرزوی من بود متولد شده آره امروز روز میلاده عشق منه. اما این روزگار لعنتی که بی رحم ترینه بی رحم هاست نزاشت تا ما به هم برسیم.

سلام بعد سالها اومدم ببینم چه خبره که واقعا باورم نشد! خیلی از دوستان و حتی افراد ناشناس اومدن وبلاگ و من نبودم! واسه همین این پستو زدم که ازشون تشکر کنم و فقط بگم من هستم شاید ۲باره شروع کنم . البته ۱ ناز کاملا متفاوت. زندگي معجون درد آوري است از لبخند هاي زود گذر. انبوه غم و اندوه و سيلاب اشک. زندگي باغ گلي است که از آن بايد چيد. و به گلدان دل خويش نهاد.

امروز که محتاج توام جای تو خالی است. من همون جزیره بودم خاکی و صمیمی و گرم واسه عشق بازی موجها قامتم یه بستر نرم. یه عزیز دردونه بودم پیش چشم. موجها یه نگین سبز خالص روی انگشتر دریا. تا که یک روز تو رسیدی توی قلبم پا گذاشتی غصه های عاشقی رو تو وجودم جا گذاشتی. زیر رگبار نگاهت دلم انگار زیر و رو شد برای داشتن عشقت همه جونم آرزو شد. تا نفس کشیدی انگار نفسم برید تو سینه ابر و باد و دریا گفتن حس عاشقی همینه. اومدی تو سرنوشتم بی بهونه پا گذاشتی اما تا قایقی اومد از من و دلم گذشتی.

گاهی گفته می شود انسان خود با تحقییر خود خواهد شد. اما من می گویم همیشه اینگونه نیست! گاهی طرف مقابل آنقدر بی معرفت و خودخواه است که کسی دیگر را نمی بیند. جایی که هیچکس و هیچ چیز مرا نشناسد.

کی فکر میکرد یه روز نگات اینجوری داغونم کنه. آواره و در به دره کوه و بیابونم کنه. عشق تو اینجوری بیاد رخنه کنه تو تن من. مثه یه سیلاب بزنه خراب و ویرونم کنه. کی فکر میکرد من و بهم نشون بدن مردم شهر. قصه تو مزحکه اهل خیابونم کنه. کی فکر میکرد که عشق تو از اونهمه غرور من. یه کوه گریه بسازه ابر بیابونم کنه. از به نگاه شروع شد و به مرگ من تموم میشه. همیشه این عاشقه که به پای عشث حروم میشه.