سو کلوز یت سو فار . دوستی دارم که می گه بگو سلام نگو درود می خوام مثلا حرفشو گوش بدم واللا. یک سال گذشت و ما دوباره تو تابستونیم. خیلی عوض شدم اصلا حوصله ندارم این همه تغییراتو بگم . مثلا الان تابستونه و باید خوشحال باشم مثلا از پیشرفت باید خوشحال باشم نه نیستم کل زندگیم حس م کنم رو هواست به یک آرامش واقعی احتیاج دارم یک جایی که برم یک جایی که هیچ کی نباشه یا الاقل کسایی باشند که نمی شناسمشون. دلم یک ترانه غمگین خارجی می خواهد. به زبانی که نمی فهمم چیست.

خوشحالم که به این وبلاگ اومدین. يا غم هاشو فراموش كنه. يا يه چيزي ياد بگيره. يا تحت تاثير مطلب ادبي قشنگي قرار بگيره. در هر حال هميشه سعي مي كردم و مي كنم كه مطالب وبلاگم مفيد باشن. مفيد براي اشخاصي مثل شما كه همين الان توي اين وبلاگين! صاحب پیکان مدل 57.

به دهکده اسلیپی هالو خوش آمدین. عکس دسته جمعی انیمه های جانی! ایکابد و جک خیلی خوشگل ترن ب نظرم. هر کی کشیده دمش گرم.

افک ار خط خطی یک م ت رس ک. بچه ها تموم شد بالاخره. الآن خسته ام فقط اومدم آدرس جدید و بذارم و برم. همه چیزش درست شد دیگه. آپ قبلی اون وبه رو گذاشتم توش نظر بدین زود تند سریع! دوشنبه ششم شهریور 1391 ساعت. 0 قبل از ظهرنویسنده پارمیدا. If YOU do NOT smile. IF you DO not LAUGH,. انجمن گمانه زن نویسان ایران. هفته او ل شهریور 1391. ɤدیوونه خونه ی دیوونه های زنجیریɤ. ɤریحون و آی سودا و تیناɤ. ɤمن و سنتیا و ثنا ɤ.

خوش اومدین به وبم . چه سال تحصیلی مسخره ای . آدما و بچه ها ی مسخره . واقعا مسخره اس! راستش رو بخواید اول سال تحصیلی که شده بود اصلا دلم نمی خواست برم مدرسه . کلاسی که جون بچه هاش به جون هم بسته بود . کلاسی که خبر منحل شدنش اشک بیست و شش نفر رو در آورد . بیست و شش نفر رو تو اوج نا امیدی برد . کلاس ما منحل شد! من با بهترین افرادی که می تونستم و در بهترین حالت افتادم! .

افک ار خط خطی یه م ت رس ک. دارم غلت می زنم سر جام و چشمام از خستگی می سوزه. ولی این شب مثل شبای دیگه نیس. کاش مثل ا ری آسایی تو کتاب پس از تاریکی می خوابیدم و هیچکس نمی تونست بیدارم کنه. من به این خواب عمیق لعنتی نیاز دارم. به یه خوابی که هیچ فکری نه قبلش باشه نه بعدش. بیا حالا که داریم دوتایی تو شهر قاصدک ها.

د لن وشته هآی ی ک ز ند گی DigiTaLy. Unknown thoughts of a weird digital world. ب ه و ب م خ وش اوم دی. ق بلآ و ب هآی زی آدی دآشت م. این جا یک جاییه که برای دل خودم می نویسم پس دوستانی که می خواند بیاند بگند وبت چقدر بی مزه و مزخرفه و از این جور چیزا همین الان راهشون رو بکشند بیرون از این وبلاگ و برند دنبال کار خودشون. بد جور بوی زندگی می دهد. ماه با چراغ های خاموش کاری ندارد. لعنت به هر چی اینترنت کم سرعته! .

اینجا هیچ کس کس دیگری نیست. خودت باش و لبخند بزن. تو این دم دمای عیدی و خرید و خانه تکانی و درس و امتحان و ترسیدن از نهایی. این آخر سالی آرامش تلخ و عجیبی دارد. سکوتی که هیچ وقت فکرش را نمی کردم اینطور خانه را چنگ بزند. نمی توانم بیشتر توضیح بدهم این اشک های لعنتی مانعند.

دیوونه خونه ی دیوونه های زنجیری. ب چه های دیووووونه ی دیووووونه.

خستمه و چیزی برای گفتنم ندارم. منم یکی از اون کسایی بودم که توی گذر تاریخ اومدن تا از ناپدید شدنش جلو گیری کنن. فعلا لازم نیست تا عمل دیگه ای رو انجام بدم. چند نفر رو به جای من پیدا کنید. زحمت ما رو برای حفظ این جا با یه سری سیاست ها و . دوباره باید یه غیبت طولانی داشته باشم.