ولی باز هم واسه اون مینویسم که نگه دوستش نداشتم. می دونم میبینمش یه روز دوباره. توی دنیای که آدمک نداره. این وبلاگ برای همیشه بسته شد. نوشته شده در تاریخ یکشنبه 15 خرداد 1390 توسط یوسف. به من چیزی بگو شاید. یه حس تازه پیدا شه. یه راهی رو به من وا کن. تو این بیراهه ی بن بست. یه کاری کن برای ما. به من چیزی بگو از عشق. ازین حالی که من دارم. من از احساس شک کردن.

موسیقی , فرهنگی , اجتماعی , شعر و ادبیات. اینم از مداحی محبوب همه ما. از سلیم موذن زاده اردبیلی. و به معنی موجود پنهان و نادیدنی است. در عرف فارسی ا ج ن ه جمع جن شمرده میشود. جن ها به صورت جماعت زندگی می کنند و جامعه ندارند.

ای مرگ بیاکه زندگی ما را کشت! زنده باد وطنم ليشتر. پنجره دریچه ای به سوی روشنایی. شهر ازدحام اهن و صدا. زمین حجم کوچکی برای زندگی کردن. زمان پرندهای همیشه در حال سفر. ومن پی بهانه ای برای زیستن. ولی هیچ بهانه ای نیافته ام. غم دیروز غم امروز غم فردا. درون سینه ام از چهار فصل عشق. درخت خشک و بی برگ دلم تنهاست. و در انتظار مرگ زندگی.

به به میچسبه بعد این همه مدت نبودن. خدایی وقتی اینجا بودم همه چیز بهتر بودم. یکی از دوستام پیام زده بود که کاش اینستاگرام تلگرام هم میشد پیدات کرد. منم آدرس دادم بیاد پیدام کنه. دوستان عزیزتر از جان همتون رو دوست دارم. به امید دیداری نزدیکتر از هر صفحه مجازی. در ضمن هر جا liliputboy. سرچ کنین میرسین به من.

روزهای عشق دست نوشته های هادی حسن نژاد. وعشق واژه ایست که خداوند آن را آفرید. خدایا چگونه عشق ورزیدن را به من بیاموز و من خود چگونه زیستن را خواهم آموخت. روزهای عشق دست نوشته های هادی حسن نژاد. روزهای عشق دست نوشته های هادی حسن نژاد. کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز خاموش وملال انگیز بودم. برگهای آرزوهایم , یکایک زرد می شد, آفتاب دیدگانم سرد می شد, آسمان . روزهای عشق دست نوشته های هادی حسن نژاد.

هدیه سارینای ما به همه بچه های خوب و مهربون. در فراق هستی رسا هنوز هم میسوزم. که در دنیای مجاز ی. برایم یک عشق واقعی بود.

تقدیم به تمامی عکاسان ایران عزیز. دانلود کلیپ بسیار زیبای عکاس باشی برای تمام عکاسان ایران عزیز. I grew up between nomads and desert natives. زندگی ارزشمند ترین چیزی است که انسانها دارند و خوشبخت خواهیم بود اگر یاد بگیریم چگونه زندگی کنیم و مهمتر آنکه چگونه انسان باشیم.

چیز زیادی از خودم ندارم که قابل بیان باشه فقط اینکه رشته تحصیلیم گرافیک بود و بعد از مدتی حس کردم که عاشق عکاسی شدم و شروع کردم به عکس گرفتن. وقتی عکس می گیرم احساس آرامش می کنم عکاسی منو از دغدغه ها دور می کنه حتی برای چند لحظه با عکاسی غم و درد را فراموش می کنم من با عکاسی آروم می شم. این وبلاگ هم تحفه ناقابلیه برای ماهم. هفته او ل خرداد ۱۳۹۱.