دل برگ های درخت احساس اینجا بر زمین می نشینند. گاهی اوقات رفتن آدما ما رو آزار نمیده. آنها تکه ای از وجود ما رو با خود می برند. و من سعی کردم پای این واقعیت های تلخ زندگی م بمونم. بماند که اون خواسته ها چی بوده.

تو چه می دانی از بغض گلو گیر کرده ی یک مرد. تو چه می دانی از هق هق شبانه او. که فقط خودش خبر دارد و بالشش.

آخرین باری که وبلاگ داشتم دبیرستانی بودم. هم دوست دارم تو این دنیای مجازی باشم هم خیلی حوصله شو ندارم! نمونه بارز خود درگیری! نمیدونم اینجا قرار چی بنویسم. اینجا قرار ۱ گوشه ی دنج باشه . در باره ی اگر استاد شوم . کارایی که دوست دارم اساتیدم الان انجام بدن رو این جا می نویسم تا اگر زمانی استاد شدم بهشون عمل کنم. درباره ی من خیلی باهوشم! سوتی های گفتاری و رفتاری! اگر استاد شوم . A Man Called Old Fashion.

باور روز برای گذر از شب کافیست . چه بگویم به تو ای رفته ز دست . How to improve my English. اما از اون روز تلخ تنها.