نوشته های کوتاه یک پیانیست غیر حرفه ای. لینک جدید وبلاگ دوست دارم سرما بخورم. نوشته شده بدست مهدی کریمی. همه آنچه را که فراموش شدنی ست. و همه آنچه را که تا به امروز رخ داده است. و ساعت هایی را که در آن.

اينجا كه آمدي كرمش فرق ميكند! شاعر شدم براي سرودن برايشان. اين خانواده محتشمش فرق ميكند! صد مرده زنده ميشود از ذكر يا حسين. عيساي خانواده دمش فرق ميكند! از نوع ويژگي دعا زير قبهاش. حتي سياهي علمش فرق ميكند! با پاي نيزه روي زمين راه ميرود. یه جوری شده همه چی .

که روسری تو را باز کنم. و ساعت 7 قبل از ظهر. کنار زخم دردم گریه کردم. برای اینکه م ردم گریه کردم. میان جشن مور و مار. هجوم گرگ ها در برف و بوران. تبر بر دوش جنگل بود آن شب. نمایی بسته از فصل زمستان. شکستن های قایق را نبینیم. به دل داغ شقایق را نبینیم. شب تاریک و بیم موج و گردا. گلویش را فشرده لای دفتر.

حریر نازک مهتاب بود و. چشمانم به دو برگ نارون میمانست. به سان باد و برکه! ای طبیعت مشقت آلوده. بعد از مدتها اومدم باز شروع کنم. خوش باشين و عيدتون مبارك.

دلم برای مامان بزرگ با آن روسری گلدار که روی موهای یکدست سفیدش را می پوشاند و سالها بود با من زندگی می کرد تنگ شده. تا همین هفته پیش هنوز در ایمیل هایش از ویزای شنگنش خبر می گرفت و من هر بار یک دروغ جدید به هم می بافتم.