خوب است که هنوز دیوار ها هستند. وگر نه از کدام پنجره کوچه را می پاییدیم! جمعه سی ام بهمن ۱۳۹۴. چهارشنبه بیست و چهارم تیر ۱۳۹۴. مدت هاست که در این آدرس هستم .

ترانه یعنی من وقتی عاشقانه دوستت دارم. تو هم شدی مثه همه که عاشقی برات کمه. دیگه برات فرق نداره تو قلب من پر از غمه. تو هم شدی مثه همه یه شیشه ی پر از ترک. وقتی دلی رو میشکنی میگی مهم نیست به درک. تو هم شدی مثه همه پر از تناقض و دروغ. همرنگ آدما شدی تاریک و سرد و بی فروغ. تو هم شدی مثه همه یه سایه یه مجسمه. نقاشی نگاه تو پر از خطوط مبهمه. تو هم شدی مثه همه تو رو به دنیا پس میدم. شکسته های قلبمو میبرم و نفس میدم. به وسعت جهان بزرگ شد.

Read Story, Dream Story, Be a Story.

زنان قوی هیچ گاه در راهروها گریه نمی کنند. برای نامه ی نخ نمای قاضی. سوزن را بهانه می کنند. پله ی اول دست ام را گرفته ای. پله ی دوم دست ات را فشرده ام. پله ی سوم لبخند می زنی. روی لبخند تو چیزی نوشته ام. بلند بلند نوشته را می خوانی. در این پله به دوست داشتن م پی می بری. درست مثل من در پله ی بعد. این پله ها روی زمین نیستیم ما. حداقل من که حالا از آغوش تو گرم تر جایی نمی خواهم. تمام سربالایی های این شهر را پله کرده است.

چهار کتاب کودک و نوجوان از رویا شاه حسین زاده. رونمایی از 4 کتاب شعر دفاع مقدس در حوزه ادبیات کودک و نوجوان.

اشعار و دست نوشته های سعیده اصلاحی. سرک می کشی در هزارتوی شاخ و برگم. و در چهارفصلم آواز می خوانی. این دستها را نه جسارت در آغوش گرفتن است. نخستین مجموعه ی شعر لیلا افشانی. 1-سادگی و سهولت دست یابی به معنا-عدم پیچیدگیهای مدرن نما. برجسته ترین و پر رنگ ترین مشخصه ی این کتاب سادگی و عدم. شعر و شاعر محسوب میشود.

حالا کمی کمتر یا بیشتر. گفته بودي اگر سبز شد كه هيچ وگرنه .

سلام دوستان عزيز - خوش آمديد دفتر اشعار. آمده ام که بمانم و ادامه دهم. من هستم و خواهم بود. كه دست فلك به امتداد دلتنگي هايم نرسد. كه پر طاووس در پوستش لنگ بزند. چشمانم را روي عاشقانم خواهم بست. و در حفره هاي قلبم. لي لي بازي خواهم كرد. روي غمهايم فرو خواهم نشست.

گاهی در آغوش مادرم بودی. شب هایی که پرده ی اتاق. خواب جدیدی برای نمایش نداشت. گاهی هم آرزوی زندگی در کوچه ای بن بست. نصیحت های پدر را پشت سر می گذاری. یک روز عصایی می شدی. که معجزه ای در آستینش نبود. جز آنکه دست پدربزرگ را. در گذر از هیچ خیابانی رها نکند. فرش قرمزی که خدا برای پدربزرگ پهن کرد. هیچ وقت فراموش نمی کنم. همسایه ی چند خانه آن طرف تر را. شبی که تو را ترک کرد. چگونه دنیای ترک کرده اش. خیلی وقت ها تو را دیده ام. درست موقعی که با پوشیدن پالتوی من.

تنها یک پرواز به مقصد نامعلوم. پنجره و پروانه قهر نبوده اند. نه شعر و نه شوی لباس. و شوالیه گی بر جمجمه اش. و کنار زوایای تاریک ایستاد. حالا نه از شعر کاری ساخته است. سلام به همه ی دوس.