سلسله جلسات گفتارهايي در شناخت فرهنگ ملل. تبقوس به از آن است كه من ديدم پار.

پیوند ما به آیینه ها حرف ساده نیست. تصویری از رسیدن ما روی جاده نیست. نا باورانه دل به تبسم بسته ایم. غافل از اینکه پشت نقاب قلب ساده نیست. تا چند آرزوی تهی وقتی هیچ هیچ. بر جاده های باور ما کس بیاده نیست. در گوشه ای سر به گریبان نشسته ایم. آخر نصیب ما به محبت فتاده نیست. ما باید باشیم و خورشید را بهانه کنیم. هر چی نا خوانده است خوانده و ترانه کنیم. بر کنيم ریشه باییز را حمل شویم. این تن یخ زده را زنده و جوانه کنیم.

سر میدیم ولی سنگر نمی دیم. این شعر به مناسبت شهدای هزاره که در مستونگ کویته پاکستان در 30 اوکتوبر بدست دوزدان مسلح به شهادت رسیدن سرده ام . خداوندا سری آزریم چه روزه. ده پاکستان بلی مو غم موباره. بلی هزاره های مو بم موباره. یگان نفر ره تاج سر نداره. درد آزره دوا داره نداره. بگو آزره خدا داره نداره. بیه که بور شونی از مولگ دیگرو. تاکی بیریو شنی ده تای دندو. گزاره هیچ غیتا ده غم نموشه. آر چه بوکشه هزاره کم نموشه. جول جخل موره گردو موکونه.

قناری در قفس زندانی تا چند. نفسها را خط فاصل کشیدند. تپیدن های دل پنهانی تا چند. مباد در م لک رستم سبز باشد.

خوش آمدید به کلبه ای عشق ! بیو گرافی مدیر وبلاگ.

اگر عشق تو گردد هستی من یقنا عمر پایانی ندارد. بهاروعید من یعنی دوچشمان سیاه تو. نگاهم قفل بر ﺑﺎﻣﺖ ﻛﻪ ﻛﻲ ﮔﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺭﻭﻳﺖ. ﺳﻼﻣﻲ ﻋﻴﺪ ﺭا ﻛﻲ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﭼﺸﻤﺎنی ﺟﺎﺩﻭﻳﺖ. ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻣﺖ ﺑﺎﺯﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ برای ﻣﻦ. که مثل ﻣﺮﻍ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺮ ﻛﺸﻢ اﺯ اﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﺳﻮﻳﺖ. ﺑﺸﻴﻨﻢ ﺑﺮﺩﺭﺧﺖ ﻭاﮊﻩ ﻫﺎﻱ ﺩﻟﺸﻨﻴﻦ ﺗﻮ. ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻟﺐ ﻛﻨﻢ ﻭا ﭘﻨﺪﻭﻗﻲ ﻟﺒﻬﺎﻱ ﻛﻢ ﮔﻮﻳﺖ. ﺑﻤﺎﻧﻢ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺷﺎﻧﻪ ی گرمت. ﺑﻤﺜﻞ ﻏﻨﭽﻪ ﮔﻞ ﺑﻮﻛﻨﻢ ﺯﻟﻔﺎﻥ ﺧﻮﺷﺒﻮﻳﺖ.