ا ل ف بآے بے ڪ سے. בلگ یر م ا ز ت مآم ا ل ف بآے بے ک سے بﮧ خ ص وص ا ز این پ نج حرف ف آ ص ل ﮧ. این خنده دآرترین نمآیشنامﮧ دنیآست. بگذار برآی چند لحظہ هم که ش ده غرق بآش م . غرق در اوج ی ک خیآل . خیآل اینڪہ یکی هم در این دنیآ هست که م رآ اندکے دوست داشته بآش د. פ وבґ رآ پ شت ט ق آب ق آیґ مے ڪ ن ґ. چ شґ هآے پ ف ڪ رבه ا ґ رآ ن بین ב. غ ґ پ نهآט בر ص בای ґ رآ ن شن وב. و פس ن ڪ ن ב م رבه ا ґ. گآهی د ل ت ن میخوآه د .

لحظه ای که غمگینم! وقتی ساکت و بی روح. کنج خونه می شینم! وقتی لحظه ها سردن. یا که با خودم تنهام. شک نکن توو اون لحظه. من فقط تو رو می خوام. وقتی توو خودم می رم. بینمون این حرفا نیست! حال من مثه دریاست! گاهی موجا کوبند ن! لبهام به تو می خندن! آشفته از این سد ی. که گاهی بنا می شه. فوری رو به راه می شه. وقتی توو خودم می رم. شهر داره پ ر میکنه.

قطعا روزگار بهتری از راه می رسد! ام نیستﮯ ;. ڪﮧ بآ نیمﮧ ﮮ בیگر بﮧ جست جویت برخیزم. اما نه از دماغ ف. س هم م ن ا ز تو. ه مان בلتنگﮯ بﮯ پایانﮯ ست. گاهی چقدر دلم برای یک خیال راحت تنگ می شود! تنگ می شود ! .

ااین هم سه غزل تازه. نقد را فراموش نکنید دوستان! از خواب هاي خسته كه بيدار ميشوم. باجرعه هاي تازه گي تكرار مي شوم. وقتي نگاه مضطربم سوي پنجره است. از چاي سبزو دشلمه بيزار ميشوم. بعد از هزار فحش و لعنت به زندگي. مشغول كار هاي عقب مانده و جديد.

با من حرف بزن . مدت هاست که گوش هایم را برای شنیدنت تیز کرده ام . برای خاطره بازی فرداها . و حرف هایی که از تو در گوشم جا میماند . حرف هایی از جنس خستگی . از جنس خاک خورده شدن و کهنه شدن و فساد یک احساس . از جنس بلوغ دوران . و سکوت یک همهمه در بغض گوشه گیر شهر . صدایت هم برای من آشنا نیست . و من که آرام آرام اشک هایم را.

خوبه که فهمیدم بعضی ها همیشه سرور قلبت نمی مونن. گذشت زمان خیلی چیزها رو تغییر میده. یه حرکت لازم بود یه شروع. تا بتونم واقعیت هایی که هر روز از خودم پنهونشون میکردم رو ببینم. تا خودمو گول نزنم و پابند کسایی نشم که ذره ای اهمیت نداشتم براشون. اما تو خودت باعث اینا شدی. تو هزار بار رفتی و هزار بار برگشتی و قبولت کردم. هرچند دیرتر از بقیه به خودم اومدم. من بازم می تونم عاشق باشم. اما تو عشقی رو از دست دادی که. اهمیتی نداره عشق بیهوده تمام این سال های من.