سکوت راهی برای رهایی ایست سکوت میکنم در مقابل همهء فریادها. دلم گرفته از این روزگار بی مقدار از این شب و روزی که بی تو می گذرند. از این دقایق تلخی که چشم به راه توام. دلم گرفته از این شهر بی در و پیکر از این خیابان های همیشه پر ماشین. از این هوای همیشه در هشدار! دلم گرفته از اینجا از این همه. چه این سر و آن سر. سراسر دنیا بدون تو تنگ است! دوستت دارم .

Its JusT F0r You With All My L0vE. باران دوباره کوفتن آغاز کرده بود. ب ر شیشه های پنج ره کوچ ک اتاق. شب کور بود و پنج ره کور و ستاره کور. می سوخ ت در اج اق فروزان چ شم تو. رویای روز های خ وش و قصه های دور. برخ استی که حلقه کنی دست خویش را. ب ر گرد گردن م. اما دلم به گفتن ح رفی رضا نداد. تا پرسم این تویی و تو گویی که این منم. یک لحظه بی اشاره و یک لحظه بی سخن. یک لحظه در کنار هم و بی خبر زهم. بر شیشه های پنجره دیدگان تو.

این حکایت زندگی خیلی از ماهاست به زندگه عادیمون عادت داریم اما بعضیا با حرفاشون ویرانمون میکنن. شاید این چند سحر فرصت آخر باشد که به مقصد برسیم! بشناسیم خدا را و بفهمیم که یک عمر چه غافل بودیم.

نه راه پیش مانده برایم نه راه پس. پل های امن پشت سرم را شکسته اند. هم ریشه های پیر مرا خشک کرده اند. هم شاخه های تازه ترم را شکسته اند. حتی مرا نشان خودم هم نمی دهند. آیینه های دور و برم را شکسته اند. گل های قاصدک خبرم را نمی برند. پای همیشه ی سفرم را شکسته اند. حالا تو نیستی و دهان های هرزه گو. دلم از زندگی سیره ببین بی تو چه داغونه.

تاریخ سرا تاریخ و تمدن ایران و جهان باستان. این سایت پایبنده به قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد و مطلبی خارج از قانون درج نمی کند. کوروش بزرگ و پانته آ. در لغت نامه ی دهخدا. زیر عنوان پانته آ بر اساس روایت گزنفون. درست ندانست که زنی شوهردار.

میگن هیچ عشقی تو دنیا مثه عشق اولی نیست. می گذره یه عمری اما از خیالت رفتنی نیست. داغ عشق هیشکی مثل اون که پس میزنتت نیست. چه بد تنها شی وقتی هیچکسی هم قدمت نیست. همین که نپرسه چجوری روزا. همین که کار و زندگی رو بهونه میکنه. دیگه لا به لای حرفاش دوستت دارم نباشه و همین که حضور دیگران توی. زندگیش پر رنگ تر از بودن تو باشه . اینجوری که من حساب کردم.

در کمر پدرمان بوديم جايمان خوب بود. شبی که پدر جوان بود. ثانيه ها نيمه شب را نشان می داد. و وقت خوابيدن کنار هم. عشوه ای بر پا شد. ما از کمر پدر انتقال يافتيم. ما با گوش خودمان شنيديم. که فنر های تخت راضی نبودن. ن ه ماه ما به هر دری کوبيديم. به دنيا آمديم که ای کاش. حالا هر روز هزار بار. خود ارضايی های دوران بلوغ پدر. نوبت ما بود که به دستمال کاغذی آميخه می شديم. و در سطل آشغال می افتاديم.

گامهای مانده اش با من. را هم به من گفت هم به او. نه اینکه دردی نیست . گفتند آخر خنده گریه است. من به همان زیبا که.