کنج گلویم قبرستانیست پر از احساس هایی که زنده به گور شده اند به نام بغض! یہ م نبع آرام ش میخوام . شب را دوست دارم! شب را دوست دارم! چرا که در تاریک ی . چهره ها مشخ ص نیست! و هر لحظ ه . در درون م ریشه می زند. عجیب به هم ریخته ام. و تخت دو نفره ای. یک نفر روی آن می خوابد.

خدایاهرجاازت فرارکردم بازهم پناه آوردم به خودت. به نام آنکه کلمه را آفرید. و كلمه چه بزرگ بود در كلام او. و چه كوچك شد آن زمان كه ميخواستم از او بگويم. ساختن خانه اي در دل. چه جاي كوچكي بود براي دل بيتابش. همیشه یکی هست بفهمه چی میگی غمات وببینه. همیشه یکی هست کنار غروب غریبیت بشینه. همیشه یکی هست که از کوله بارت بگیره غبارو.

خط خط ی های دخترک تابستان ی. سکوت میکنم تا تو .

به دلتنگی هایم دست نزن. می شكند بغضم یك وقت! آنگاه غرق می شوی در سیلاب اشكهایی كه. بهانه ی روان شدنش هستی! دوشنبه 7 بهمن 1392. جسارت می خواهد نزدیک شدن به افکار دختری که روزها با زندگی مردانه می جنگد. بالشش از هق هق دخترانه اش خیس است. سه شنبه 30 آبان 1391. غروری که هیچگاه خود را چنین حقیر نمیزیست. ونام من که نفس آنهمه پاکی بود.