خیلی اتفاقی همه ی فکرم شدی. چقد دلم هوس شمال کرده. تا خودت یادت نرفته .

سفید می پاشم روی تمام رنگ های دنیایم. و نورش را با تو شریک می شوم. دنیای مدادی به رنگ سفید. نامه اي از سوي پروردگار. نوشته های به سرقت رفته. روزهای خوب من با دانشجوها. کوچه پس کوچه های کاغذی. حرفهايي كه به سختي كلمه مي شوند. خط خطي هاي ذهن من. دری وری های یک کیبورد به دست. یک پنجره برای من کافی ست.

ای کاش کسی بود که كمى دوش دل را از این بار گران الهى نزدش سبك میكردم. لازمه ی رسیدن به حقیقت عبور از خود است . و چقدر عجیب است آن زمانی که همه ی. من ها از خودشان عبور کرده و نه. تبدیل به ما بلکه تبدیل به اویی شوند. که لیاقت زندگی دارد و اصلا زنده ی. حقیقی است هماناست که تاریخ و زمان. به حقیقت می رسند و زمین میراث از. خودگذشتگان خواهد شد و حالا دیگر.

شرح خاصی نداره اگه داره هم من نمی دونم. نوشته های یک مغز آشفته. بوسه بر روی ماه دوست. در هم همه ی برگ های زرد پاییزی. وقتی شعر زیر پایش به سفیدی می نشست. حضورش بهار را در وجودم سبز کرد . نوشته شده توسط نمی دونم. گویا خیابان های ذهنم تمام شده . چقدر دور شده ام . اینبار تو پر کن! فراتر ار بودن .

میلیاردها سلیقه و فکر و نظر وجود داره. کی میدونه تو ذهن دیگری چی میگذره. اگر دوست داشتید با من همراه بشید. ولی نه دوست نیمه راه. یه محرم دیگه اومد و من. چقدر دور بودم از تو.