بسیار سفر باید تا پخته شود خامی. درووود به همه شما خواننده های قدیم و جدیدتصمیم دارم به زودی چیزی بنویسم و دوباره وبلاگمو احیا کنم. شما پیشنهاد بدین چه چیزایی بنویسم. تغییراتی در اینده ای نه چندان دور و نه چندان نزدیک. با درودی بیکران به ارواح همه خوانندگان وبلاگم. و من چنان درگیر ارشد. و خیل مشتاقان را خشنود کنم تا از دیدار من بسی شاد گردند.

آدمی باید از نو زاده شود. هر كاري كردم شجاعت دور انداختن اون جنازه ي نيمه جان رو نداشتم .

چشم خدا هم تر بشه. اینقدر میگم که صدام برسه به کل زمین. طپش قلب من و تو در آن طوفانهاست. زندگی خنده و آن شادیهاست.

دکتر محسن مدرسی شعر و ادبیات. از گریه های هرشبه ام روی رختخواب. ده سال می شود که برایم غریبه ای. ده سال می شود که خرابم. شاید تو هم شبیه دلم درد می کشی. شاید تو هم همیشه خودت را زدی به خواب.

هی فلانی تو را من تو کردم. واسه من شما شما نکن. اگرکه آخر کارمان به ندامت کشید. هنوزم یه وقتایی دل تنگشی. میری عطرشو گاهی بو میکشی. به قدری شکستی که حس میکنی. همین روزا از غضه دیوونه شی. یک شمع می تواند بدون آنکه خاموش شود. تقسیم شدن کم نمی شود.

اگه قرار باشه یه روزی به تو برسم. مثل نفسی برام اگه نباشی منم نیستم. من و تو یه عکس دو نفری به این دنیا بدهکاریم. چی میشه یه بارم تو بیا آغوشم آسمون که زمین نمیاد. به سلامتی اون دختری که وقتی تو خیابون. بازم سرشو میندازه پایین و زیر لب می گه. انگشت کوچیکه عشقم هم نیستی. چه خوبه زیر یه سقف باشیم. چه خوبه جای خالی نداشته باشیم نه تو خواب نه تو خونه نه تو بیرون.

آنکه بازندگی میسازد زندگی را می بازد با زندگی نساز زندگی را بساز. من از تمام آسمان یک باران را میخواهم. و از تمام زمین یک خیابان را. و از تمام تو یک دست ڪه قفل شده در دست من. از اندیشه ی یک لحظه نبودنت. اینقدر دلت از یه حرف میشکنه.