باز هم امشب صدا در زندان حنجره ام محبوس مانده است. ای کاش فریادی از عمق جان تنگنای گلویم را می گشود. تنها تو از دل طوفان زده ام خبر داری. و تنها تو محرم اشکهای سوزان منی. در این خلوت راز آلود سحر. تنها سیلاب اشک است که مرا با خود می برد. فقط می دانم که سکوت از سر همدردی با دل من می شکند! و اکنون هق هق من است که چاه شب را پر می کند.

بر غروب غمگین این شهر. که باتمام وجود به غرورش می خندد. کاش بهانه ها می رفتند ومن وشیرینی این لحظات را برای خودم باقی می گذاشتند که شیرینی زندگی همچون شیرینی یک تولد دوباره است در میان این همه سختی پیمودن مقصدی نامعلوم. گل من باغچه نو مبارک.

آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم. در این کمین زندگی چگونه پرواز کنم! بیا شمع روشن کن. دلمشغولی های یک خبرنگار قضایی. زندگی زیباست اگر سرنوشت با تو باشد. ای کاش سرنوشت جز این می نوشت. به بهشت نمی روم اگر مادرم آنجا نباشد. به وبلاگ دختران آس وپاس خوش آمدید.

ای خدایی که خیلی زود از بندها راضى ميشوى. مرگ یک هیچ بزرگ است و دنیا همه هیچ.