یه فصل خوب یه حس خوب.

و تنها دل ما دل نیست! .

خی لی وقت بود که چیزی اینجا ننوشته بودم اما اینقدر این مرد کوچک ما شیرین زبونی میکنه که نمیشه ازش ننوشت. مامان سارا کاش ما هم یه نی نی داشتیم.

برای تو مینویسم یکی یه دونم. اینم شد برام یه تجربه که بدونم محبت زیاد وظیفه نیست لطفه که همه ظرفیتشو ندارن. اینم با همه سختیهاش گذشت به ابان رسیدیم و من وارد سیو یکمین سال زندگیم شدم. برعکس سی سالگیم با خوشی شروع شد کاملا متفاوت انگار اروم شدم عوض شدم هم خودم هم رابطم. یه عید دیگه با تو. اخه منم تا اواخر تابستون کتاب های مدرسه رو میگرفتیم اولین کتابی که میخوندمش ادبیات بود و ش.

بعد از یک سال و نیم. دیدن وبلاگ یکی از دوستان منو هوایی کرد. گفتم برم به وبلاگ آوا که خیلی وقته حتی بازش هم نکردم یه سری بزنم. و وقتی خاطراتم رو میخوندم خیلی حس عجیبی پیدا کردم. یه جورایی حالم گرفته بود. از اینکه میدیدم تو پست آخری نوشتم الان آوا سه سال و نیم داره شوکه شدم. از اینکه یک سال و نیمه که هیچ خاطره ای از بچه هام ثبت نکردم. الان آوا 5 سال داره و آراد 1 سال رو پشت سر گذاشته. فقط میتونم بگم خیلی ناراحتم. تازه به ارزش وبلاگ نوشتن پی بردم. هنوز به نمک میگه ممک! .

Out and About with my Mama. I am proud of you. First Day of School September 10-2014 at IAS School. آموزش زبان از طریق بازی.

ما و عاشقانه های یک پرنسس. چیبس, پفک, نوشابه, دلستر. روزی که همش ازش فرار می کردم فرا رسید! تا همین چند شب پیش, بچه ام لب به نوشابه نزده بود! نمی خواستم بزنه. اما همه جا تو مهمونی ها نوشابه بود. انگار که هنره که نوشابه سرو بشه.