Monday, July 14, 2003. My mother thought I was ridiculous when I woke up at 5 on schooldays. Well, at least I went back to sleep for an hour after getting dressed.

دو پست در یک پست. سلامی شاد و بهاری به همه ی دوستای خوبم. اینجا همیشه گرمه و باید کولر روشن کنیم ولی خدارشکر الان خنکه. پس میگیم سالی که نکوست از بهارش پیداست. دو روز زودتر وسایل های هفت سین رو میاورد روی میز میذاشت تا با هم. خوب این رفتارها نشونه ای از بزرگتر.

نقطه اوج احساس ايرانی در صداي مجتبي شريف. بچه های باحال دوم تجربی. تمام دل تنگی های من. با سیگار روشن وارد نشوید. یا حداقل مواظب خاکستر سیگارت باش نریزه. چون اونقد میری تو بحر نوشته هام. مغرور و غمگین و تنها.

عزیزان دوست داشتنی در نیکا الکترون. نوشته شده در تاريخ جمعه ۱۳ بهمن۱۳۹۱ توسط رضا محمدی. توی تابوت روی دست شما. می روم تا جنازه ام باشم. خود من هم میان جمعیتم. کینه های قدیمی و شخصی. بغض های عميق خورده ترك. ضجه ی خانواده ی من با. جمعیت می برد مرا به درك.