Hold My Hands Tight Because Im On The Edge. نوشته شده در دوشنبه 2 تیر 1393ساعت.

سگ مست عرق سگی! چراغ هایی با چشمان کم سو. که دمی مانده به فوتی بی رمق. با متانت خاصی اشک می ریزد. با یک جور حالت عصبی. کابینت ها را برای یک چاقوی پاپیون زده. کیک را روی میز می گذارد. و چهره ی من در نور محو و گنگ شمع. پس با یک حساب سر به هوا و سر انگشتی. شاید تابوت من باید چیزی باشد. شبیه یک چمدان طوسی خاک خورده. باید برای این دوربین لبخند بزنم! Empyrium - Ode to Melanchloy.

دو تا راه پیش پاتون میذارم. مطلب در مورد یه مشکل حاد بین خیلی از اطرافیان اینترنتی من و مخصوصا خودمه. و یا به ادامه مطلب برید و نوشته طولانی من از تجربیات خودم رو در همین زمینه بخونید. در حال گوش دادن به بحث چند علاقمند به متال جوان و تازه کار بودم.

خوب ترین آدم ها بیشتر به دست خودشان می میرند. فقط برای اینکه از بقیه فرار کنند. و آن ها که باقی می مانند. هیچ وقت درست درک نمی کنند. باید از دست آنها فرار کند. مردی که جهان را فروخت. از پله ها بالا می رفتیم. و از گذشته ها صحبت می کردیم. ولی او می گفت من در گذشته دوست او بوده ام. صحبت کردن رودر رو با او. گمان می کردم تو سالها قبل در تنهایی مرده ای. خندیدم و دستش را فشردم.

اینجا درش به روی هر متالهدی بازه. 3-من خدا رو دوست میدارم و شیطان پرست نیستم. 4-توهین به متال و متالیکا با فحش های رکیک پاسخ داداه میشه و توهین کننده با لگد از وب بیرون میشه. 5-اگه کپی کردی منبع رو ذکر کن. 6-اگه خوشت نمیاد کسی مجبورت نکرده بلینکی. 7-اگه از چیزی خوشت نیومد خو رک بگو من اصلاح کنم. 9-خواستی بلینک وبگو با چه اسمی بلینکمت. شدی بگو ادرس جدیدت چیه. درضمن به اگهی توجه کن.

زر و شر و ور. خب باز هم من اومدم خبر مرگم. اگه زیاد از اینجا خوشتون نیومد بفرمائید بیرون. یه ذره عوض شدم . اما هنوز خیلی جا داره تا عوضی بشم. عزرائیل در شک و یادش نمی آمد که اینی که من باشم کی مرداندمش که یادم نیست. تقدیم به استاد نسترن هدایت. Until The Lights Take Us All.

کسی با مطالب این وبلاگ. حال نمیکنه بره گم شه. مرد نیستین اما حد اقل اول. بیا بگو چه مرگته که میخوای. روی یک تکه کاغذ بنویسی. و بچسبانی پشت شیشه ی افکارت. باید به خودت استراحت بدهی. دست هایت را زیر سرت بگذاری. و بی خیال سوت بزنی. در دلت بخندی به تمام افکاری که. پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند. آن وقت با خودت بگویی.

و بعد از مدت ها. حسی که قابل توصیف نیست .