ما ها همه عوض شدیم. دوشنبه بیست و ششم فروردین 1392. در آغوش ترانه و باران. در آغوش ترانه و باران خیس میشود. با دستمال یادگاری بنفشت میپوشانم. تا خیال نکنی که گریه میکنم! که خوشحال خواهی شد. که دستمال یادگاری بنفشت را پیش چشمم جا نهادم. در آغوش ترانه و باران به تو فکر میکنم. هر وقت به تو فکر میکنم دلم میگیرد. هر وقت دلم میگیرد گریه میکنم. و هر وقت گریه میکنم دلم میگیرد.

My life, my hopes, and my distress. Bcp de chose ont change et en plus l autre devenais trop long donc voila un nouvo tout bo.

Ne tirrer que le meilleur de chacun . Ne pas avoir peur du lendemain. Avoir droit au même chose que les autres, partager et écouter.