دو قدم اون ور خط غرور. خیلی بده وقتی از آینده یه انتظاری داری و منتظری تا از اون لحظه لذت ببری اما وقتی به اونجا میرسی میبینی اون اتفاقها نیفتادن و لذت فقط توی انتظارش بود و این خیلی بده. خیلی سخت است این روزها بنویسی. باورش سخت است با وجود تمامی سوژه هایی که در اطرافت وجود دارن باز هم نتوانی بنویسی. هر روز یک اتفاق جدید.

و خدایی که در این نزدیکی ست. دوستش داری و نمی خواهد. دوستش داری و نمی آید. دوستش داری و سهم تو ازبودنش. فقط تصویری است رویایی درسرزمین خیالت. که آدم های تکراری را روزی هزار بار ببینی. که نتوانی آن کسی را که دلت می خواهد.

به آرامی آغاز به مردن میكنی. اگر از خودت قدردانی نكنی. به آرامی آغاز به مردن میكنی. وقتی نگذاری دیگران به تو كمك كنند. به آرامی آغاز به مردن میكنی. یا اگر با افراد ناشناس صحبت نكنی.

اما هر چه باشد ریسمان پاره ای ست. شاید دوباره همدیگر را دیدار کنیم. اما در آن جا که ترکم کردی هرگز مرا نخواهی یافت. بعضی آدمها بدجوری بوی گند نژاد پرستی می دهند.

باران - انگار در من گریه میکرد ابر. آیهایست که در هیچ کتاب مقدسی نیامده. هیچ پیامبری تو را کشف نکرد. رد تمام نشانههایت را گرفتم. حالا تو ه ی باور نکن. روی تو جا گذاشته ام. تکه تکه های دلم را. خش خش تنهائی صدایم را. آنجا که بهار اول سبز شدنمان. پاییز ترین نشانه های رفتن داشت.

تریبون آزاد برای موسیقی سنتی ایران. این چه رازیست که هر بار بهار با عزای دل ما می آید. استاد جلال ذوالفنون به دیار باقی شتافتند. زبان از سخن و قلم از نگاشتن ناتوان است. او به حق معلمی بزرگ و هنرمندی وارسته بود . سه تار ایران مدیون تلاشهای اوست.

نوروز آئین کهن ایرانیان و بهار ارمغان سبز روزگار بر شما و همه آنان که سنت دیرین و تحول شیرین را پاس می دارند خجسته و مبارک باد.