لبخندی که بر چهرهام می بینی معنایش این نیست که زندگیم بی نقص است بلکه قدردان داشته هایم هستم و از خدا به خاطر نعمت هایش سپاسگزار. بهار نبش قبر پرستو هاست. دست نوشته های یک دانشجوی فیزیک نظری. برای او که قرار نیست بفهمد. قالب وبلاگ گرافیکی جنگل سیاه. دستمال همه کاره سوپر هند واش.

یه اسمون ابی سقف اتاق منه. آنگاه که غرور کسی را له میکنی. آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران میکنی. آنگاه که شمع امید کسی را خاموش میکنی. آنگاه که بنده ای را نا دیده میگیری. آنگاه که حتی گوشت را میبندی تا صدای خردشدن غرورش را نشنوی. آنگاه که خدا را میبینی و بنده خدا را نادیده میگیری. دستت را به سوی کدام آسمان دراز میکنی. خوب بد زشت تمومییییید! .

شب به روی جاده ی نمناک سایه های ما ز ما گویی گریزانند. دور ز ما در نشیب راه. در غبار شوم مهتابی که می لغزد. شب به روی جاده ی نمناک. نا شکیبا که به یکدیگر می اویزند. همچو گلهایی که مستند از شراب شبنم دوشین. گوئی انها در گریز تلخشان از ما. نغمه هایی را که ما هرگز نمی خوانیم. نغمه هایی را که ما با خشم. در سکوت سینه می رانیم. زیرلب با شوق می خوانند. لیک دور از سایه ها. بی خبر از قصه دلبستگی هاشان. از جدایی ها و از پیوستگی هاشان. جسمهای خسته ی ما در رکود خویش. زندگی را شکل می بخشند.

این پست اخره اگه کسی خوند بدونه این وب به زودی حذف میشه. فقط همه ی چیز ها و کسایی که در زندگی هرکسی میان. تنها و تنها راهی هستن برای تکامل . من امروز دیگه ادمی نیستم که بودم. پیدا کردن کسی که خیلی دوستش داری تا خیلی چیز های دیگه . باید تورو پیدا کنم شاید هنوزم دیر نیست. تو ساده دل کندی ولی تقدیر بی تقصیر نیست. با این که بی تاب منی بازم منو خط میزنی. دنیا خدش هرکاری خواست بکنه.

این روزها برای تنها شدن کافیست صادق باشی . تنهايي را دوست دارم . تنهائي ام را دوست دارم. نه اينکه چون بي وفا نيست. نه اينکه چون خدا هم تنهاست. و با در دلش دروغي نيست. وقتي تو را به من مي رساند. شلوغ ترين نقطه دنيا مي شود دلم. دزدانه که سرک مي کشي. تنهائي ام را دوست دارم. دلم یک کوچه می خواهد. که کمی باهم راه برویم. من خودم بودم ويك حس غريب .

مهد کودک و خانم مربی. خانم ناچار با هزار بار فشار و اینور و اونور شدن و مواظب باشه که بچه نیفته هرچه تونست کشید تا بلاخره بوتهای تنگ رو یکی یکی از پای بچه درآورد . خانم جوان با یه بازدم طولانی و کله تکان دادن که انگار یک مصیبتی گریبانگیرش شده. با خستگی تمام نگاهی به بچه انداخت و گفت آخه چی بهت بگم. بچه گفت توی بوتهام بودن دیگه! در نزدیکی.

اینجاهواگرگ ومیش است ومن درپی کفشم هستم. تعفن ها محصول یک روند سالم هستند. چیزی که خطرناکه اینه که ازتعفن عبورنکنی. نمیدونم شاید بی ربط باشه شایدم خیلی ام ربط داشته باشه. شما فقط تیریپ افسردگی برداشتی.