با من به رویا بیا به رویای عشق. بیا تا بر فراز بلندترین کوه گام نهیم. بیا تا در ژرف ترین اقیانوس شنا کنیم. بیا تا به دورترین ستاره ها پر کشیم. بر عشق ما هیچ چیز ناممکن نیست. امانه قلم نوشت ونه کاغذ نوشته هایم را روی خود حک کرد. چرا که هر دودانستند که باید دوباره شرح و حال غم مرا بنویسند. قلم در دستانم شکست و کاغذ ها به هوا رفتند. افکارم به هم ریخت و چشمانم با بارش اشکهایش که پر از درد درون بود.

گاهی مجبوری برای راحت کردن خیال دیگران. خود را خوشحال نشان بدهی. ولی چه حیف که درونت. احساس مان را خرج بی احساسی های کسی نکنیم. که سر انجامش ورشکستگی است.

یکی اون بیرون به فکرته! ن ظ ر م ن باب افتعال. قدم برداشتن به سوی امام زمان در 22 روز. امروز برای اولین بار توی زندگیم طعم س ر م رو چشیدم. مرا لطف تو می باید. از دست یکی از بچه های کلاس دلخور و عصبانی بودم. رفتم دفتر تا درباره ی ثبت نام قلم چی با مشاور صحبت کنم. آقای صفوی هم اونجا بودن. آقای صفوی داشتن صبحانه میخوردن.