از اینکه فرصت به روز شدن ندارم معذورم. این غزل رو سه چهار سالی میشه که نوشتم غزلی شاید نئوکلاسیک که البته بعدها شعرهای دیگری هم از روش نوشتم! دعوتتون میکنم به خوانش این شعر قدیمی- انشا الله زودتر و تازه تر به روز باشم! وقتی نباشی از غم من کم نمی شود. چندیست دل برای غمی تازه لک زده ست. صد حیف اشک شامل حالم نمی شود. مشکل فقط ندیدن یاران دور نیست. اینجا کسی برای تو همدم نمی شود. باید بیایی و من را هوا شوی! هستي ميان زندگي ام .

دلم گاهی برای آن رفیق بی کلک پر می کشد. سال نو بر همه دوستان مبارک. دوستان گلی که هنوز توی ته مونده خاطراتشون من رو هم یادشون هست. هر سال واسه هر کسی یه اتفاق خاص توی اتفاق میوفته. امید وارم واسه شما امسام خاص ترین اتفاقات رو در بر داشته باشه. چند تا رباعی از خودم. یا گم شو و کنج خانه ات چون زن باش. یا هر غلطی که می کنی با من باش.

به عظمت یک شیشه شیر. ن هم سر بر سر دیوار. من یک نفر را می شناسم که پرواز می کند. طرق دیگر و یا دوستان. هر دوشون از کنار هم. به چشم هم افتاد . هیچ کدوم اما جلو نرفتن . فقط خیلی بی اعتنا از کنار هم رد شدن .