یه م رد داشت با خدا راز و نیاز می کرد .

ستاره اي بدرخشيد وماه مجلس شد دل رميده ما انيس و مونس شد. نگارمن كه به مكتب نرفت وخط ننوشت بغمزه مسئله آموز صد مدرسشد. ببوي او دل بيمار عاشقان چو صبا فداي عارض نسرين وچشم نرگس شد. وسزاوار منتگذارى خداوند و در بردارنده حكمت و تربيت است.

کاش می دانستی بی تو چشمان من از. رد شدن ثانیه ها می ترسند. و دلم پشت یک غربت طولانی و سرد. کاش می دانستی بی تو با خاطره ها. بی تو با لبخند فاصله دارد دل من. و دلم تنگ آن بغض غروبی است. در پس چشم هراسان زمان گم شده است. کاش می دانستی من همه ثانیه ها را. پی بوشیدن چشمان تو من طی کردم. ولی افسوس دل عاشق من. بی صدا گم شده است.