یادداشتهای فوق سری یک گروه همکار. ماجرای پارگی شلوار همکار و توپولوف روسی! ظهر پنجشنبه دوم مهر ماه 1388 یکی از همکارانم مشغول کار بود که مجبور شد خم بشه و روی زمین بشینه. یک دفعه صدائی آمد! صدائی شبیه به جرررر! درست حدس زدید. ظاهرا شلوار همکارم پاره شده بود.

من به مردی وفا نمودم و او. پشت پا زد به عشق و امیدم. هر چه دادم به او حلالش باد. غیر از آن دل که مفت بخشیدم. دل من کودکی سبکسر بود. خود ندانم چگونه رامش کرد. او که میگفت دوستت دارم. پس چرا زهر غم به جامش کرد. اگر از شهد آتشین لب من. جرعه ای نوش کرد وشد سرمست. حسرتم نیست ز آنکه این لب را. بوسه های نداده بسیار است. باز هم در نگاه خاموشم. قصه های نگفته ای دارم. باز هم چون به تن کنم جامه. فتنه های نهفته ای دارم.

تغییر آدرس وب - ترانه جدایی. نمیخوام خودخواهی کنم اما میگم شاید پولم به پولش نرسه اما هیچ وقت به پای من نمیرسه . دوستان همگی خوش باشین تل پست بعدی.

خدایا ای کاش قبل از خلقتم یک بار مرا به ملاقاتت می پذ فتی می گفتم سرشتم را طوری بسازتا بهتر به نهایت کمال برسم . ای کاش جور دیگر . در کالبدی دیگر مرا شکل میدادی. ای کاش مرا چون بادرها آفریده بودی آن وقت مرا در آسمان آزاد میکردی و من در کوچه پس کوچه های شهر سرک میکشیدم . آن وقت بوی بوی عطریاس را از حیاط خانهی مادر بزرگی میدزدیدم و تمام شهر را پر از عطر زندگی میکردم . کم کم دارم حس میکنم حرفایی دیگران درباره ی من میزنن حقیقیت داره حق.

به سرزمین دلتنگی های من خوش آمدید. آره همه چيز تموم شد! به اوني كه مي خواستم نرسيدم . ولي خدا به من لطف كرد و يه فرشته از فرشته اي زميني اش رو قسمتم كرد و حالا خوشبخت ترين دختر روي زمينم . خيلي دوستش دارم خيلي ديوانه وار مي ميرم براش. بالاخره همه چیز به پایان رسید. مثل باران بهاری به پا.