ای ن روزه ا مے گ ذ رند. ا ز این روزها ن میگ ذ رم. از یک قهوه ی تلخ. صدای لبیک روضه می آید و نوبت بر حزن مقدس شد.

خدایابه داده و نداده و گرفته ات شکر. بم يرد روزگار با خاطراتش! نگاهت را غلاف کن! کمان ابروانت را رها کن که پیروز نخواهی شد. با ترانه میخورد بر بام خانه.

تنهایی ام را با کسی قسمت نخواهم کرد. ایט یڪے با بقیہ فرق. فانوس نگاهت شعله ها بر نگاهم و آتش بر وجودم می زند. آینه ی اتاق کهنه شدنم را به رخم می کشد. در این دیار کسی مرد نیست. این جمله را مدام تکرار میکنم. اتاقم روز رفتنت را عزای عمومی اعلام کرد. بعد رفتنت حرف هایم تمام شدند. در را که بستم! نيمه ي كامل مني.

پیرمردی نارنجی پوش در حالی که کودک را در آغوش داشت. بچه ماشین بهش زد و فرار کرد. خواهش می کنم عملش کنید من پول و تا شب براتون میارم. باید پول قبل از عمل پرداخت بشه.

فقط یک کلام تا خداست پس صدایش بزن. هنوز باور ندارم که تو رفته ای. هنوز دست احساس تو را حس می کنم. ببخشید نیودم و بهتون سر نزدم. چند وقت و چند نوبت تو بیمارستان. بستری بودم عذر بنده رو بپذیرید. الانم مبینید اومد فقط بخاطر اصرار.

مهم نیست تا ابد با هم باشیم. دارم در ترانه ای مبهم زاده می شوم . امروز هم اگر کسی صدایم کرد بگو خانه نیست ! نه قهوه ام شکر.

دروغ گفتن را خوب یاد گرفته ام. حال م ن خوب است. فقط زیاد تا قسمتی هوای دل م طوفانی. هم از حرف های تک راری م ن. چه حس مشترکی داریم م ن و خدا. از حرف های تک راری من خسته است. از تک رار غم انگیز روزهایم. هر وقت دلت گرفت سکوت کن. هیچ کس معنای دلتنگ ی. ﻫﻨנﺯﻓﺮﯾﺖ ﺍﺯﺕ ﺟנﺍ ﻧﺸﮧ . ﻫﺮ ڪے ﺑﻬﺖ ﭘﯿﺎﻡ ﻣﯿנﻩ ﯾﮧ נﻗﯿﻘﮧ ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﻤﻮﻧﮧ ﻭﺍﺳﮧ ﺟﻮﺍﺑﺶ . ﯾﻌﻨے ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎﺱ ﻫﯿﭻ ﻓﺮנ ﺧﺎﺻ.