ویب نوشت های شوکت علی محمدی شاری. مراکز عرضه کتاب در اوستایی در صدف لهجه هزارگی.

ریشه های روشنایی میشکافد صخره شب را. که از یادم نخواهی رفت. درسته که مدتهاست اینجا دیگه نمینویسم ولی نوشتن رو ترک نکرم و در جای دیگه با فضای نه خیلی متفاوت تر از اینجا هنوز مینویسم. نوشته شده توسط زهرا عسگری.

شعر و گاه نویس های من. از سیاست کثیف این روزهای بشر گرفته تا گرسنگی و نژادپرستی و کشتار. دنیا را خون گرفته است و ما از شدت رنجی که در آن می لولیم کرخت کرختیم. اندوه است که تولید می شود و باز تولید می شود. کافی است بند دلت جایی بند نباشد. تاريخ سی ام تیر 1393ساعت نويسنده زهرا زاهدی. تبم را اندازه نگیر دکتر! نه شنیدن صدایش از آن سوی خط. نه دیدنش در صفحات اینترنت. نه ماشین زمان که مرا به گذشته برگرداند. که بر ابرها سفر کنم. هیچ کدام حالم را بهتر نخواهد کرد. تبم را اندازه نگیر دکتر! دبیر قند پارس.

بعله بعله میداند که نسبت به اینجا متعهد است و باید بیایدو بنویسد. اصلا خودش کفرش میگرد از نوسنده های بلاگ هایی مه یهو بی خبر ول میکنند و میروند. حدود بیست روزی را منزل پدرش بود. که اوضاع انچنان هم خوب نبود. قضیه پذیرش بیماری ست که پدر نمیپذیرد! حالش سینوسی ست یه لحظه خوب یه لحظه بد. از سفر برگشته همین دو روز پیش. بعد از منزل پدری چند روزی را با بیلی رفتند شمال.

آدمی به اندازه ی سیب هایی که هنوز نچیده دربند است. چشم های آرش پارسی گرد شده بود. او همچنان دنبال صاحب صدا بود. رنگ صورتش سفید شده بود.

چرا که ما تنها یک گفت و گو بوده ایم. در پی زایش معنایی در سکوت. چه به قامت نشسته ای ای شعر! دست افشان و پای کوبان. چه به موزون می روی ای نثر! در عمق وجود تو فریاد می کشد. بر صفحه ی سفید درخت. چشمه های جوشیده ی هستی ام را. و کاغذی که مچاله می کنم. با سیاه کردن سطح سفیدی. که محکوم به تاریکی است. این نه خون من است.