Mohammad Reza Eyvazi - Age Bar Nagardi.

ابن وبلاگ هم هدیه مامانش به قشنگترین بهونه زندگیش تا توش باهاش حرفاشو بزنه و بهش بگه چقدر دوستش داره و کسی چه میدونه شاید یه یادگاری بشه برای روزی که مامان پیشش نیست . تعطیلات عید و سفر به ساری و مشهد.

بعد از یک سال و نیم. دیدن وبلاگ یکی از دوستان منو هوایی کرد. گفتم برم به وبلاگ آوا که خیلی وقته حتی بازش هم نکردم یه سری بزنم. و وقتی خاطراتم رو میخوندم خیلی حس عجیبی پیدا کردم. یه جورایی حالم گرفته بود. از اینکه میدیدم تو پست آخری نوشتم الان آوا سه سال و نیم داره شوکه شدم. از اینکه یک سال و نیمه که هیچ خاطره ای از بچه هام ثبت نکردم. الان آوا 5 سال داره و آراد 1 سال رو پشت سر گذاشته. فقط میتونم بگم خیلی ناراحتم. تازه به ارزش وبلاگ نوشتن پی بردم. هنوز به نمک میگه ممک! .

الان که اینجا اومدم تا همه لحظه ها رو به جمله های ثابت تو این وبلاگ تبدیل کنم دقیقا ۱۵ ساعته که از. رسیدن به تهرانمون می گذره . مسافرت خیلی خیلی دوس داشتنیمون درست از سه شنبه وقتی از خونه دختر دایی های مهربونم اومدم. درست از موقعی که تند و تند وسایلمو جمع میکردم . و از آن جایی که من کلا قادر به برقراری ارتباط با طیاره نمی باشم از همان ابتدا تا همان انتها سرگیجه.

دلم برای اینجا تنگ میشه مخصوصا برای دوستای خوب بندری. یادش بخیر زمانی که می خواستم بی یام اینجا پیش بابایی تو دو ماهه بودی و همه با من دعوا می کردن که تو با یک بچه کوچیک چرا می خوای بری غربت ولی من پافشاری کردم و اومدم. درسته بعضی اوقات خیلی اذیت شدم به خاطر اینکه دست تنها بودم ولی خیلی خوب بود احساس می کنم این دوری از خانواده باعث شد من احساس مستقل بودن بکنم. برای آخرین بار من وتو با هم رفتیم بیرون و بازار بهت میگفتم مامان قشنگ بگرد که معلوم نیست باز کی بی یایم بندر البته بابایی می یاد برای کارش سر بزنه.