چهار ماه شد که این وبلاگ رو زدم. و دیگه داستانک ننوشتم و موضوع مطالب رو عوض کردم. می خواستم تو ادامه از تاریخ و دروغهاش بنویسم. دروغهایی که متاسفانه خیلی ها باور میکنند و حتی نقلش هم می کنند! که نگاه می کنم می بینم کارم بی فایده س! هر نوشته ای یه عده موافق داره که خب با این دوستان مشکلی نداریم. و عده ای هم مخالف که تا آخر هم مخالف می مونند! از هر چی یه چی! .

وگرنه لا به لای زندگی از بین می روی. و هیچ کس هم نمی فهمد . درست در متن همین اتفاق. ساقه ای میان اختلاف دو دیوار. برای برخورد با جهان تو. از صدا ها و حجم ها.

آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم. اینکه خدا عاشقمه زیباترین باورمه. آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم. آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم اینکه خدا عاشقمه زیباترین باورمه. آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم. اینکه خدا عاشقمه زیباترین باورمه. دشت هایی چه فراخ! در گلستانه چه بوی علفی می آمد! من در این آبادی پی چیزی می گشتم. می کوشم غم هایم را غرق کنم اما. بی شرف ها یاد گرفته اند شنا کنند. نه تو می مانی و نه اندوه. و نه هیچیک از مردم این آبادی.