من مانده ام ومداد رن گی هایم. نگارش در تاريخ شنبه چهارم آذر 1391 توسط نازنی ن ابراهی می. هزار ماه وستاره یکی شبیه تو نیست. تو تک ستاره ی چشمان بی فروغ منی. نگارش در تاريخ چهارشنبه بیستم فروردین 1393 توسط نازنی ن ابراهی می. پاروزنان همیشه به دنبال دریای چشم لیلی شان بودند. یک شب نگاهشان به تو افتاد ومجنون شدنداکثر قایق ها. تقصیر چشم توست ببین یوسف! نگارش .

هم چنین مهلت ارسال شعر برای شب شعر دبیرستان فرهنگ تا 25 بهمن ماه میباشد که مخصوص پسران دبیرستانی است. سه روز پیش متاسفانه یا خوشبختانه هفدهمین سالگرد دنیایی شدن من بود.

1- در حوالی اشراق 1385 ناشر گفتمان اندیشه توسط قلمستان. 3-گزیده ی شعر دفاع مقدس 1390. 4-پرسه های بی پایان 1391 انتشارات فصل پنجم تهران. 6- مقاله ی عالمان شاعر وشعر عالمانه 1388. 7-مقاله ی جریان شعردرتاریخ مکتب اصفهان نشرسوره 1393. یا من هو اختفی لفرط نوره. در لابلای شعرمن این استعاره ها.

شب گریه های بی صدا. به تماشا سوگند و به آغاز کلام. لاو ك ツ اف كار من. چه دنیایی شده است که بدترین حالمان. یا همان آیکون قرمز رنگ. گاهی دوست دارم بشوم همان کلاغ تکراری قصه ها. و گاهی انقدر گریه های شبانه ام امانم را بریده که بالشتک صورتی رنگ تختم. به شکل ناباورانه ای رنگ عوض کرد.

گویندکه منجی جهان می آید. آن مهدی صاحب الزمان می آید. انگارکه غوث والامان می آید. یعنی احساس می کنم کامل کامل وزنش بروزن رباعی نباشه. من همانم که دلش مست وپریشان رضاست. عاشق مشهدوقلبش همه حیران رضاست. چشم های دل من محوخراسان رضاست. همه رااذن دخول است به این صحن وسرا.