دست نوشته های سیده شهره حقدوست اسکویی. هرچند با عرض پوزش من دیگر کامنتها را تایید نمیکنم و بنابراین اگر هنوز یاد من هستید لطف میکنید و گاه گدار من را میخوانید. این روزها ته دلم گرفته است چون با تمام امیدی که به خدا دارم دلخورم از اینکه باران رحمتش را دریغ کرد از ما روزهای پاییزی و زمستانی. اما از خودم راضی هستم چون سال گذشته آنچه کردم در جهت رضای خدا بوده حتی اگر به خطا رفتم. اما باز کمی تنبلی و کمی کوتاهی داشتم در نوشتن که سال جدید درصدد جبران این کاهلی. سلام به دوستان خوب و همراهان.

بوسه ی کوچکی که چاقو شد. صورت گریه ای که میخندید. ز ن کنار سکوت موسیقی وسط یک اتاق می رقصید. روی شانه شلال موهایش رنج های سیاه را بلعید. صورتش مثل یک جوانی تلخ طرح زیبای یک جنایت بود. خون سرخ انار لب هایش روی فرش اتاق می پاشید. زن کنار سقوط موسیقی چرخ می زد به روی انگشتش.

The title of your home page. عشق هردوی ما را به سکوتی مرگبار وادار می کرد. میان لایه های اندوه نگاهت. که من را به گریه می انداخت. و اشک هایت را پاک می کردم. سکوتی که میان هزاران شعر. توان ترجمه اش را نداشتم.

هیچ کس تنهایی ام را ندزدید. صرف نظر از اعدامهای دسته جمعی. به تمام زبانهای زنده ی دنیا. خیلی وقت بودکه به اینجاسرنزده بودم. هر چندکه زندگی جریان داره ولی برای من غم این روزها ملموس تر از همیشه است. بارهامخاطبهام پرسیدهبودندکه چرا از تنهایی می نویسی و . امسال عیدتنهاترشدم برادرم که فقط دوسال ازمن بزرگتر بود همراه با دخترش رفتند واسه همیشه. و تو که هر روز.

در حیرتم از این همه تعجیل شما. از این همه صبر و طول و تفصیل شما. ما خیر ندیده ایم از سال قدیم. این سال جدید نیز تحویل شما. من مرده ام در من هوای هیچکس نیست. بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است. طوفان چندین ساله آرام است از تو یک نامه ی غمگین به خطی ریز مانده.

ای عشق همه بهانه از توست. من خامشم این ترانه از توست . برای عاشق بودن باید اول سکوت را یاد بگیری . برای عاشق ماندن باید بند بند وجودت در کوره ی صبر بسوزد خاکستر شوی و دوباره از نو خودت را بسازی عشقی که تو را خاکستر نکند تنها بهانه یست گذرا و عشقی که از خاکستر تو دوباره تو را زیباتر از پیش نسازد تنها بازتابی از خودخواهی درون توست. عشق پیله نیست عشق اشتیاق پروانه شدن است. عشق دگردیسی توست که به آن خود متعالی خودت تبدیل شوی.