ترانه ای زیبا از ایرج خان جنتی عطایی. نگو رخ دادن رویای ما مشمول تاخیره. تو كه رنگین كمون پنهانه پشت قاب لبخندت. چه زیبا می شه ما رو رد كنی از خطای قرمز. چه زیبا می شه تا پایان یه پلواره بین ما. تو می تونی به من ثابت كنی هر لحظه ی باتو. جهان من گل سرخی به همراه یه لبخنده. از این دنج غم انگیز گذشته های برگشته.

دردناک ترین خاطره ی تابستان بود. و دروغ تلخ ترین خاطره ی زمستان. نوشته شده در هفتم دی 1391 ساعت توسط مارکاژ. همین امروز آسمون رو بدزدیم و چال کنیم. زیر همون درخت بلوطی که از حافظه ی آدم برفی برداشتیم. تا دوباره یادمون بیاد صدای خرپ خرپ راه رفتن توی کوچه ی پر درخت قدیمیمون رو. یادمون بیاد لذت خوردن بادام داغ رو توی راه دور و دراز مدرسه. باز کنیم دست های گره شده رو . باز کنیم چمدونهای قدیمی رو و برداریم شالگردن کوچیک. بیا احساس کنیم دوباره بوی کانوای نوی رنگی رنگی شالگردنو.