یه روزی مثه همه ی روزآ . درون یه جهنمه دوست دآشتنی دست و پآ میزنم . از دلتنگ بودنت اینجوری اشک بریزه. بآزم اندآزه ی یه دنیآ از هم دوریم. تآ نکنه تو فآصله دوتآ وآژه نظر. گآهی آدم بآید بین چیزی که دوست دآره و. من فقط یه وآسطه بودم دل رو خدآ دآد و.

آخر امسال که میلاد حضرت زهرا بود و روز زن. آه از آدمهای خودخواه و کینه ای. سال ۹۶ پستم را پایین تر آوردم و دستمزدم کمتر شده اما استرس کاریم نیز.

شب فراق تو مىنالم اى پرى رخسار. چو روز گردد گویى در آتشم بى تو. دمى تو شربت وصلم ندادهاى جانا. همیشه زهر فراقت همى چشم بى تو. اگر تو با من مسکین چنین کنى جانا. دو پایم از دو جهان نیز درکشم بى تو. جواب دادى و گفتى که من خوشم بى تو. سه شنبه 8 دی 1388.

و بلاخره انتظار به آخر رسيد. در به در کارا و حرفایی که هنوز جنس واقعیت و حضور پیدا نکردن. و سهم يک سال ديگر هم يادش بخير مى شود.

میتوانیم تمام جهان را زیر سلطه خود در بیاوریم اما درمورد گرگان ناتوانیم. به من ده تا مرد گرگانی بدهید تا با آنها تمام جهان را تسخیر کنم. آرزو دارم که ماشین فراری خودم را از جایگاه بنزین دخانیات گرگان پر کنم. من تمام لوازم آرایشی خود را فقط از خیابان شالیکوبی خریداری میکنم.

ツیه دخی آتیش پاره ツ. تا زمانی که دندان دارید لبخند بزنید! کپی برداری آزاده آزاده! نظر هم یادتون نره.

پیرمرد دنیا دیده ای چوب دستی خود را در جوی آب فروبرد. و آب زلال جوی را گل آلود کرد. با اینکار بز از سر جوی پرید. چوپان علت را جویا شد. آب را که گل کردم خودش را ندید و پرید. این حیوان پا بر سر خویش نمیگذارد و خودرا نمیشکند. اما انسان بتی میسازد از خویش و آن رامیپرستد. کزروس به کوروش بزرگ گفت.