کاشکی دیوانه بودم تا دلم غمگین نمیشد. گر چه بستند به رویم همه درهای امید. گر چه در نطفه نهانم کردند. گر چه کوشند که نابود کنند این دفتر. گر چه خواهند که از سر شکنند این قلمم. و در این میعاد گاه که شده قربانگاه. منتظر میمانم که به پیشم ایی. و دوباره از نو شعرهایم خوانی. چه صور و ساتی بگیرن فرشته ها. چه کادو های بیارن برای تو. کاشکی منم اونجا بودم که هی برات.

عشف ورزیدن را از کویر بیاموزیم که دریا بودنش را به آفتاب بخشید . دلت تنگ یک نفر که باشد. تمام تلاشت را هم که بکنی تا خوش بگذرد. و لحظه ای فراموشش کنی فایده ندارد. دلت برای همان یک نفر تنگ است. یادت را جا گذاشته ای! نمیخواهم عمری در این آرزو باشم که برای. ضربه آخر را خدایم زد! آن زمان ک برای ماندنت استخاره کردم.