ظ روز چهارشنبه ٢۸ آبان ۱۳٩۳. با این همه گل که از تو خوردم. باز هم بازنده این میدان تو بودی. گل به خودی زدی . ظ روز چهارشنبه ٢۸ آبان ۱۳٩۳. این جذبه ایی که در چشم های توست. دوست داشتنت جرات می خواهد. در آغوش صفر سالگی خود. شاعری که پاک کردن اشعارش. اعتیاد روز و شبش شده است.

و الو زن ی وم ئذ الح ق ف م ن ث ق ل ت م وازین ه ف ا ولئ ک ه م الم فل ح ون. لحظه هام بوی تاج گل میدن. دو تا دست بریده از ساعد. منو سمت یه دره هل میدن. وقتی که زندگی یه تئاتر مزخرفه. تنها به جرعه های فراموشی دلخوشم. راسکل نیکف یه پیرزن ش ق کرد و من. شاید تا حالا یه بارم با هم حرف نزدیم. به نزدیکی حرفام به حقیقت. خلاصه که تنها هم باشم انگار چند نفریم.

نوشته های یک روح بر دیوار زندان جسم . دمار از روزگارت در می آورند . دلم واسه شماها و خودم تنگ شده بود . اصلا فکرشو هم نمیکردم تو یادتون مونده باشم . شرمنده ی لطف و محبت بیکرانتونم . دعا گوی همتون هستم . من ست و امتداد جاده های بی سوار .

مرا کم اماهمیشه دوست داشته باش. ودیدن بروفایلم از همه جالب تر بود. Ye khabare jaleb webloge man 5 saleeee shode. شهزاده ی رویای من شاید تویی. هر روز و هرشب در انتظارم به خدا. شاید ولقعا هیچ وقت نوبتم نشه.